Bolesław Leśmian „Szewczyk” - interpretacja i analiza wiersza

„Szewczyk” to wiersz Bolesława Leśmiana, który należy do tomu „Łąka”, wydanego w 1920r. Tytułowym bohaterem jest rzemieślnik, zajmujący się produkcją butów. Jednak skoro autorem utworu jest właśnie ten poeta, na pewno możemy spodziewać się czegoś niezwykłego.

Dziełem życia naszego szewca jest uszycie butów na miarę stóp Boga. Jest to oczywiście zadanie niewykonalne, jednak w świecie poetyckiej wyobraźni wszystko jest możliwe. Tak więc nie zważając na trud, bohater przygotowuje niebiańskie obuwie. Druga strofa stanowi apostrofę do Boga, w której szewczyk wyraża swoją wdzięczność za to, że istnieje. W zamian pragnie ofiarować owe buty, wykonywane w tak wielkim trudzie.

Utwór ten pod względem budowy różni się nieco od innych wierszy Leśmiana. Co prawda budowa jest regularna - trzy strofy, w każdej osiem wersów, liczących po dziewięć sylab. Co ciekawe, pojawia się tutaj refren, którego celem jest zaakcentowanie pewnych treści. Przedziela on kolejne strofy, z tym że różni się od nich budową. Jest tetrastychem, którego wersy naprzemiennie liczą sześć i siedem sylab. Cały wiersz rymuje się przeplatanie. Warstwa stylistyczna składa się głównie z epitetów, pojawiają się także metafory: „w chmur powodzi”.

Dla zrozumienia tekstu kluczowy wydaje się refren. „Błogosławiony trud, / Z którego twórczej mocy / Powstaje taki but / Wśród takiej srebrnej nocy!” – słowa te akcentują chwalebną rolę trudu. Ciężko nie pokusić się o porównanie tego wiersza z innym utworem Leśmiana, mianowicie z „Dziewczyną”. Bracia przystąpili do kruszenia muru, by uwolnić ukrytą za nim dziewczynę. Kiedy mur w końcu runął (a oni zmienili swe postacie), okazało się że po drugiej stronie jest pustka. Jednak ich trud nie poszedł na marne, gdyż mieli jakiś cel w życiu. Podobnie jest w „Szewczyku”, gdzie bohater, mimo iż podejmuje się czynności niewykonalnej, realizuje w niej sam siebie.

Wiersz ten jest jakby apoteozą działania. Aby działać, należy zaakceptować swoje życie. „Szewczyk” pokazuje nam, że często możemy trafić na niewykonalne zadania, podjąć się czegoś, co okaże się być niemożliwym. Jednak jedyne co pozostaje to działać, bowiem każdy trud uszlachetnia człowieka.