Jacek Malczewski „Słoneczniki” - opis obrazu, interpretacja

„Słoneczniki” Jacka Malczewskiego pochodzą z 1890 roku. Malowane są techniką olej na tekturze i obecnie znajdują się z prywatnych zbiorach kolekcjonerskich.

Obraz malowany jest techniką impresjonistyczną. Impresjonizm w malarstwie to kierunek, który skupiał się na powierzchowności, ulotności chwili, nastroju, wyjątkowości i momentalności oświetlenia czy też kąta widzenia. Najbardziej charakterystyczną cechą malarstwa impresjonistycznego było dążenie do oddania zmysłowych, ulotnych momentów. Technika impresjonistyczna polegała na stopniowym nakładaniu plamek koloru, których wielowarstwowość pozwalała wydobyć subtelne gry świateł, złudzenie skrzącego się śniegu czy tafli wody.

Na pierwszym planie obrazu widać dwa słoneczniki. Kwiaty są niewielkie, giętkie, na cienkich łodyżkach. Po lewej stronie znajdują się dwa młode, brązowe pędy wyrastającego dopiero drzewa. Liście słoneczników stapiają się w jedno z łąką, która stanowi tło obrazu. W oddali widać pola i góry. Niebo jest słoneczne, różowe, delikatnie rozświetlone. Jego kolorystyka sugeruje wczesny, bezchmurny poranek. Warto przyjrzeć się fakturze łąki. Z mistrzowską drobiazgowością Malczewski odmalował każdy pojedynczy kłos trawy i listek.

Kolorystyka obrazu jest żywa, zieleń łąki i słoneczników – czysta i świeża. Przybiera ona różne tonacje, w zależności od natężenia padającego na nią światła. Żółć kwiatów słonecznika dynamizuje obraz. Ciemne tło gór kontrastuje z nią  i wydobywa kolory pierwszego planu.