Sprawozdanie z bitwy pod Grunwaldem

15 lipca 1410 roku na polach Grunwaldu wojsko polskie stoczyło jedną z największych bitew w historii średniowiecznej Europy. Zacięta bitwa toczyła się między żołnierzami zakonu krzyżackiego, który liczył sobie 21 tysięcy wojowników, a polskim wojskiem, liczącym 34 tysiące żołnierzy. Na czele zakonu krzyżackiego stał Wielki Mistrz Krzyżacki, Urlich von Jungingen. Polska armią dowodził król Władysław Jagiełło. Po lewej stronie ulokowały się siły polskie pod dowództwem marszałka Zbigniewa z Brzezia, składające się głównie z ciężkiej jazdy. 

Prawe skrzydło natomiast tworzyli rycerze z Wielkiego Księstwa Litewskiego, dowodzeni przez wielkiego księcia Witolda, składający się przeważnie z lekkiej kawalerii. Znajdowały się w tym skrzydle posiłkowe oddziały Tatarów, oddziały mołdawskie. W centrum znajdowały się oddziały z Czech i Śląska, a całością wojsk Unii dowodził wspomniany wcześniej król Władysław Jagiełło. Pojedynek rozpoczął się około południa. Ponieważ był środek lata i żar lał się z nieba, wyczekiwanie w pełnym słońcu sprowokowało Urlicha von Jungingena do wysłania Jagielle podarunku. 

Król  dostał dwa nagie miecze, które miały zachęcić go do wyjścia z ukrycia i rozpoczęcia walki. Tak też się stało, niedługo potem wojsko polskie odśpiewało Bogurodzicę i szturmem ruszyło na wroga. Walka rozpoczęła się od ataku lekkiej jazdy litewskiej i tatarskiej na Krzyżaków. Następnie armia krzyżacka zaatakowała obydwa skrzydła polskie. Uformowały się wtedy dwa ośrodki walki. Prawe skrzydło składało się z sił litewsko – rusko – tatarskich, lewe natomiast z wojsk polskich. Krzyżacy musieli oddać honor przeciwnikom. Jednak niedługo potem armia zakonu atakuje wojska litewskie i spycha je w kierunku lasu, co powoduje załamanie się skrzydła prawego. Kiedy Krzyżacy są prawie przekonani o zwycięstwie i zaczynają śpiewać pieśń zwycięstwa ,,Chrystus zmartwychwstał”, żołnierze polscy się podnoszą i z niebywałą zaciętością atakują wroga. Krzyżacy są zdezorientowani, wojska polsko – litewskie raz po raz zdobywają kolejne chorągwie wielkiego mistrza. Aktem pieczętującym zwycięstwo króla Jagiełły było zdobycie taborów i obozu krzyżackiego. 

Cała walka trwała około sześciu godzin. Praktycznie cały czas przewagę miało wojsko dowodzone przez króla Polski. Żołnierze oddali prowadzenie Krzyżakom tylko prze chwilę, kiedy dali się zepchnąć w stronę lasu, szybko jednak się zreflektowali, ze zdwojoną siłą uderzając na wroga. 

Bitwa pod Grunwaldem jest przykładem wspaniałej odwagi i niesamowitej waleczności narodu polskiego.