C.S. Lewis „Opowieści z Narnii” - charakterystyka Zuzanny

Zuzanna Pevensie ma starszego brata Piotra oraz dwoje młodszego rodzeństwa, brata Edmunda i siostrę Łucję. Jest osobą odpowiedzialną i spokojną. Z całej czwórki wydaje się najbardziej praktyczna i rozsądna. Dlatego tak trudno uwierzyć jej w opowieść Łucji o dziwnej krainie, do której można wejść przez starą szafę. Zuzanna wierzy w logikę i rozsądek, taka fantastyczna historia jest dla niej tylko przejawem fantazji dziecka. Wątpliwości zasiewa jej wywód profesora Kirke’a, który dowodzi jej prawdziwości zdarzenia, posługując się logicznymi argumentami. Mimo to ostatecznie przekonuje ją dopiero osobista wizyta w Narnii.

Zuzanna zawsze jest głosem rozsądku. Kiedy dzieci decydują się pójść do chatki Tumnusa, by sprawdzić, czy nie spotkała go kara za uratowanie Łucji, Zuzanna jako jedyna jest przeciwna i zgłasza chęć powrotu do domu. Kieruje nią troska o rodzeństwo, bardzo boi się, by nie spotkało ich coś złego w tej tajemniczej krainie. Być może dlatego święty Mikołaj, który doskonale znał naturę tych, których obdarowywał, ofiarował jej róg, dzięki któremu zawsze mogła wezwać pomoc. Ale Zuzanna otrzymała też łuk i strzały. Oba prezenty szybko się jej przydały. Najpierw musiała użyć rogu, zaatakowana przez wilka. Wówczas na pomoc przybył jej Piotr i pokonał dzikie zwierzę. Potem w walce ze złą Białą Czarownicą, Zuzanna wielokrotnie użyła swojego łuku.

Zuzanna jest świadkiem śmierci i zmartwychwstania Aslana, razem z Łucją bardzo to przeżywa. Bierze udział w ostatecznej bitwie i zostaje za to nagrodzona koroną. Razem z rodzeństwem zostaje koronowana, otrzymując przy tym przydomek łagodna, który doskonale oddawał jej naturę. „Zuzanna wyrosła na smukłą, pełną wdzięku dziewczynę o czarnych, opadających prawie do stóp włosach; wkrótce królowie z zamorskich krajów zaczęli przysyłać swych posłów, prosząc o jej rękę. Nazywano ją królową Zuzanną Łagodną”.

Wraz z rodzeństwem powraca w kolejnej części „Opowieści z Narnii”, gdzie staje po stronie Księcia Kaspiana. Wykazuje się dużą odwagą, ratując karła Zuchona. Powracając do realnego świata, oddaje Kaspianowi swój róg, uważając, że jemu będzie bardziej potrzebny.

Zuzanna odznaczała się wyjątkową urodą, w części zatytułowanej „Koń i jego chłopiec” jest zmuszana do poślubienia wbrew swej woli Rabadasza. Dzięki pomocy przyjaciół udaje jej się uniknąć tego losu. Zuzannie najtrudniej jest uwierzyć w istnienie Narnii i najłatwiej przychodzi jej o niej zapomnieć. Z czasem zaczyna traktować dziecięce przygody jako wytwór fantazji, dlatego nie odpowiada na wezwanie Aslana. Dorastająca Zuzanna jest zainteresowana swoim życiem w Anglii, pochłaniają ją randki i życie towarzyskie. Poniekąd wyłamuje się z grupy, odcina od tego, co wydarzyło się w Narnii. Dlatego nie może tam trafić na wieczność. W ostatniej części trójka rodzeństwa, bez Zuzanny trafia do Narnii na wezwanie Aslana i pozostaje w jego świecie już na zawsze. Na planie rzeczywistym dzieci giną w katastrofie pociągu. Zuzanna jako jedyna pozostaje przy życiu. Każde z dzieci samo wybrało swoją przyszłość. Rozsądna Zuzanna była najsilniej związana z realnym światem ludzi, pozostałe dzieci wolały żyć w Narnii.