Adam Mickiewicz „Pan Tadeusz” - opis poloneza

Mickiewicz w „Panu Tadeuszu” udowodnił jak wspaniałym był obserwatorem. Dostrzegał nie tylko piękno przyrody, ale również ostatnie zwyczaje i zachowania szlacheckie. Autor, obok opisu uczt, polowań, grzybobrań, nie zapomina o tańcach.

Polonez jest najbardziej znanym tańcem w literaturze polskiej. Tańczą go również bohaterowie w XII księdze epopei, podczas uczty na zamku w Soplicowie. Odbywa się ona ku czci generałów, wodzów legionów polskich podążających z Napoleonem do Rosji. Na uczcie ma również miejsce ogłoszenie zaręczyn trzech par: Tadeusza Soplicy z Zosią Horeszkówną, Asesora z Teklą Hreczeszanką oraz Telimeny z Rejentem.

Polonez to typowo polski taniec. W utworze symbolizuje on koniec tradycji szlacheckiej. Wyrazem przywiązania do tradycji jest kolejność i dobór par. W pierwszej parze tańczy Podkomorzy z Zosią. Tańczy on z niezwykłym wdziękiem. Wszyscy byli zachwyceni jego tańcem: „Ach, to może ostatni! patrzcie, patrzcie młodzi, / Może ostatni, co tak poloneza wodzi!”

Wszyscy są radośni i rwą się do tańca. Panuje niezwykle radosna atmosfera. Starsi, przy dźwiękach poloneza wspominają dawne czasy:
„Lecz starców myśli z dźwiękiem w przeszłość się uniosły, / W owe lata szczęśliwe, gdy senat i posły / Po dniu Trzeciego Maja w ratuszowej Sali / Zgodzonego z narodem króla fetowali; / Gdy przy tańcu śpiewano: „Wiwat Król kochany! / Wiwat Sejm, wiwat Naród, wiwat wszystkie Stany!”

Biesiadnicy rozpoczęli taniec. Wszyscy odpowiednio ubrani, tańczyli równym krokiem, wczuwając się w każdą nutę muzyki. Gdy skończyli, usiedli do stołu.

Polonez w „Panu Tadeuszu” jest ukazany w sposób niezwykle plastyczny. Dynamizm tańca pozwala czytelnikowi na wyobrażenie sobie staropolskiego tańca. Autor opisuje każdy krok i ruch bohaterów. Polonez w „Panu Tadeuszu” jest symbolem optymizmu, nadziei na lepsze jutro. Jest symbolem wiary w dobrą przyszłość. Szlachta już przemija, ale nadchodzi nowe pokolenie, które reprezentują Zosia i Tadeusz. Jest również symbolem przywiązania do tradycji, dlatego jest wciąż obecny w naszej kulturze i tańczy się go podczas wielu ważnych uroczystości.