Kazimierz Wierzyński - biografia, życiorys

Kazimierz Wierzyński urodził się 27 sierpnia 1894 roku w Drohobyczu. Pierwsze lata dzieciństwa spędził w rodzinnej miejscowości oraz w pobliskim Chyrowie.

W miejscu urodzenia uczęszczał poeta do szkoły podstawowej. Kilka lat później jego rodzina przeniosła się do Stryja. Tam Wierzyński został zapisany do gimnazjum klasycznego. W roku 1912 zdał maturę. Następnie rozpoczął studia na krakowskim Uniwersytecie Jagiellońskim. Na początku wybrał polonistykę, romanistykę oraz filozofię. Jednak już rok później udał się do Wiednia, gdzie postanowił kształcić się na kierunkach takich jak slawistyka, germanistyka i filozofia. Zdobył więc wszechstronne wykształcenie, był niezwykle inteligentny i oczytany.

Mężczyzna nie pozostał obojętny wobec trudnej sytuacji politycznej, jaka panowała wówczas w Polsce. W latach młodzieńczych uczestniczył w spotkaniach Drużyn Strzeleckich i innych niepodległościowych organizacji młodzieżowych. Kiedy wybuchła I wojna światowa, także brał udział w walkach. Wstąpił dobrowolnie do polskiej ochotniczej formacji wojskowej. Następnie został wcielony do armii austriackiej. Mężczyzna trafił nawet do obozu jenieckiego, ponieważ został schwytany po nieudanej bitwie. Na szczęście udało mu się zbiec w roku 1918. Jakiś czas ukrywał się w Kijowie, ale potem dostał się do Warszawy. Tam rozpoczęła się jego kariera literacka.

Wierzyński był niezwykle utalentowany, świetnie pisał i marzył o karierze pisarskiej. Związał się ze środowiskiem artystycznym czasopisma „Pro Arte et Studio”. Brał udział w wieczorach poetyckich w kawiarni Pod Picadorem. Jednym z największych osiągnięć młodego poety było wstąpienie do grupy poetyckiej Skamander. Jej współtwórcy zakładali bezprogramowość, zachwyt nad życiem i prostotę języka oraz ekspresji. Wierzyński rozwijał się jako artysta. Zaczął współpracować z czasopismem „Skamander” i tworzył swoje własne dzieła. Do najważniejszych jego publikacji należą między innymi: „Wiosna i wino”, „Wróble na dachu”, „Wielka Niedźwiedzica”, „Pamiętnik miłości” oraz „Rozmowa z puszczą”. Za swoje największe dzieło sam Wierzyński uważał poematy romantyczne zatytułowane „Wolność tragiczna”. Artysta pisywał także prozę. Warte wymienienia są np. „Granice świata” czy też  „Pobojowisko”.

Kazimierz Wierzyński zmarł 13 lutego 1969 roku w Londynie. Jego wiersze czytane są do dziś, także i na wszystkich szczeblach edukacji.