Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
unikalne i sprawdzone wypracowania

Wielki Inkwizytor - charakterystyka i znaczenie postaci i jej historii na podstawie książki „Bracia Karamazow”

Wielki Inkwizytor w „Braciach Karamazow” Dostojewskiego to postać z opowiadania stworzonego przez Iwana Karamazowa. Jego zadaniem jest walka z heretykami w Kościele Katolickim. Wielki Inkwizytor działa w Hiszpanii, w Sewilli w szesnastym wieku, gdy działalność Inkwizycji przeżywa apogeum, a codziennie płoną stosy i giną dziesiątki osób.

Wielki Inkwizytor jest jezuitą, kardynałem, człowiekiem bardzo starym – liczy sobie prawie 90 lat. Jest wyniosły i wysoki, ma wyschniętą twarz i zapadłe oczy. Gdy do Sewilli przybył czyniący cuda Jezus Wielki Inkwizytor kazał go aresztować. Nocą w celi wygłosił mu swój monolog, zarzucając Jezusowi oszustwo i wprowadzenie ludzi w błąd. Twierdzi, że ludzie nie potrzebują wolności i wolnej woli, bo nie umieją z niej korzystać. Pierwszą rzeczą jaką chcą zrobić jest oddanie wolności komuś, kto pokaże im drogę postępowania i rozgrzeszy z występków. Przemowa Inkwizytora jest gorzkim wyznaniem człowieka pogodzonego z losem i swoją rolą, oszusta i cynika zarazem. Wielki Inkwizytor krytykuje Chrystusa i otwarcie wyznaje, że sam zajmuje się pocieszaniem i uspokajaniem ludzi, robieniem im złudnych nadziei na życie wieczne, by zapewnić im bezbolesne przejście przez życie.

Wielki Inkwizytor jest despotą, dzierży ogromną władzę nad ludźmi i używa jej, jak chce. Kardynał jest panem życia i śmierci. Krytykuje Jezusa, że nie przystał na propozycje Szatana, który kusił go na pustyni. Zdaniem jezuity, Kościół Katolicki już dawno to zrobił, dla dostatku, władzy i bogactwa wyrzekając się swoich ideałów. Zresztą Inkwizytor nie nazywa kusiciela Szatanem, ale mędrcem. Wielki Inkwizytor ma ogromną władzę nad tłumem, nikt nie protestuje, kiedy nakazuje aresztować Jezusa, mimo że Bóg dokonał przed chwilą cudu i ludzie powinni być za to wdzięczni. Sam bohater doskonale zdaje sobie sprawę ze swojej władzy, mówi Jezusowi, że jutro każe go spalić na stosie, a ci sami ludzi, którzy dziś go błogosławili, będą wtedy pomagać w egzekucji. Otwarcie też wyznaje, że Kościół od kilku wieków, a dokładnie od powstania Państwa Kościelnego w ósmym wieku, zerwał z Chrystusem, a sprzymierzył się z Szatanem. To zresztą odbicie poglądów Dostojewskiego - pisarz myślał tak samo.

Wielki Inkwizytor uosabia wszystkie złe cechy, które przeciwnicy widzieli w Kościele Katolickim: nadmierny autorytet tej instytucji, nieprzyjmowanie głosów krytyki, uchodzenie za wyłącznego i jedynego pośrednika w relacjach z Bogiem. „Wszystko zleciłeś papieżowi; a więc wszystko jest teraz w mocy papieża, a Ty lepiej wcale nie przychodź, nie przeszkadzaj przynajmniej do czasu” - mówi Inkwizytor do Chrystusa. To zdanie odzwierciedla opinię, popularną nie tylko wśród przeciwników Kościoła, mówiącą, że gdyby Bóg zstąpił na ziemię, zostałby uznany przez hierarchię kościelną za heretyka i potępiony.

Jednocześnie jednak należy pamiętać, że Inkwizytor to osoba głęboko cierpiąca, niezadowolona i rozczarowana faktem, że musi oszukiwać ludzi.

Podobne wypracowania do Wielki Inkwizytor - charakterystyka i znaczenie postaci i jej historii na podstawie książki „Bracia Karamazow”