Molier „Świętoszek” - charakterystyka Marianny

Budując postacie kobiece, postarał się Molier o różnorodność i kontrastowość. Pani Pernelle jest dewotką ślepo zapatrzoną w Tartuffe’a, Elmira to spokojna, stateczna pani domu potrafiąca wykorzystać swoje wdzięki i spryt w realizacji własnych planów, Doryna natomiast to pyskata, zadziorna, ale jednocześnie poczciwa służąca, której zależy na szczęściu domowników. Na tym tle rysuje się Marianna jako eteryczna, niepewna siebie i nieumiejąca walczyć o własne prawa młoda kobieta.

Marianna jest córką Orgona i Elmiry. Nie zajmuje ona kluczowego miejsca wśród innych bohaterów. Planuje małżeństwo z Walerym, które może nie dojść do skutku przez decyzję ojca. Orgon, pozostając bowiem pod wpływem Tartuffe’a, chce aby właśnie jego poślubiła.

Marianna kocha Walerego i chce wyjść za niego za mąż, jednak z drugiej strony nie chce sprzeciwiać się woli ojca, którego decyzje pozostają dla niej najważniejsze. Na krytykę zasługuje jej bierność i brak zdecydowania wynikające być może z posłuszeństwa wobec rodzica, być może z tchórzostwa.

Dziewczyna bowiem nie podejmuje żadnych działań, by odwieść ojca od irracjonalnego pomysłu. To pokojówka Doryna i narzeczony Walery bardziej starają się o przekonanie pana domu o słuszności wyborów serca. Nawet Elmira ucieka się do szantażu względem Tartuffe’a, by ratować szczęście swojej córki.

Powodowana dumą i lękiem przed odrzuceniem udaje, że nie jest pewna swoich uczuć do Walerego, co doprowadza do nieporozumień i kłótni. Gdyby nie Doryna, która godzi zwaśnionych kochanków, nie wiadomo, czy młodzi nadal byliby razem.

Nie walczy dokładnie o to, czego pragnie, ale próbuje wybierać rozwiązania pośrednie, by zadowolić obie strony: nie chce wyjść za Tartuffe'a, więc deklaruje, że wstąpi do zakonu.

Wszystko jednak kończy się szczęśliwie i Marianna może poślubić Walerego.