Jerzy Harasymowicz - biografia, życiorys

Jerzy Harasymowicz-Broniuszyc to polski poeta ur. 24 lipca 1933 w Puławach. Był założycielem grup poetyckich: Muszyna (działającej w latach 1957–1963) i Barbarus. Należał do pokolenia „Współczesności”. Jego debiut to proza poetycka i wiersze, które ukazały się w 1953 r. w „Życiu Literackim”. Pierwszy tomik wierszy Harasymowicza, „Cuda”, wydano w 1956 roku. Później  jego wiersze publikowano również w „Twórczości”, „Tygodniku Powszechnym”, a także na łamach „Dziennika Polskiego”.

Jego poezja jest niezwykle opisowa; mitologie, które tworzył sprawiają wrażenie realnych dzięki bardzo szczegółowym obrazom. Narzuca się w tych wierszach zauroczenie pięknem przyrody i fascynacja folklorem. Widać w nich również zainteresowanie poety kulturą Łemków. Są to bowiem sfery pociągające dla wyobraźni twórczej, dostarczające niezliczonych inspiracji.

W poezji Harasymowicza występują dwie tonacje: pogodna, dziecinna, żartobliwa oraz ciemna, niespokojnai okrutna. Współgrają w niej także dwa światy: realny i fantastyczny. Poezja ta ma niejednokrotnie charakter egocentryczny czy wręcz narcystyczny.

To z utworu Harasymowicza pochodzi wyrażenie „Kraina Łagodności”, od którego nazwę wziął m.in. festiwal poezji śpiewanej, odbywający się co rok i ściągający wokalistów z całej Polski. Do „Krainy Łagodności” odnosił się również Wojciech Bellon, jeden z głównych przedstawicieli nurtu poezji śpiewanej. Z wierszy Harasymowicza zrodził się także projekt „W górach jest wszystko, co kocham”. W ramach tego projektu dwa razy w roku w większych miastach Polski odbywają się koncerty i festiwale.

Harasymowicz był laureatem wielu prestiżowych nagród m.in. Nagrody im. Stanisława Piętaka, którą przyznano mu w 1967 r., a także Nagrody Fundacji im. Kościelskich – w 1972 roku. Otrzymał także w 1975 r. Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki. Uważa się go za jednego z twórców przełomu, który miał miejsce w literaturze po roku 1956 (kiedy to nastąpił schyłek awangardy i początek „nowego romantyzmu”).

Jerzy Harasymowicz zmarł 21 sierpnia 1999 r. w Krakowie, pozostawiając po sobie ponad 40 tomów wierszy. Jego prochy, zgodnie z wolą poety, rozsypano nad Bieszczadami. Symboliczny grób znajduje się na Przełęczy Wyżnej.