Daniel Defoe „Robinson Crusoe” - charakterystyka Robinsona Crusoe

Robinson Crusoe to tytułowy bohater powieści Daniela Defoe, wydanej w 1719 roku. Robinson jest Anglikiem, młodym mężczyzną. Marzy o podróżach morskich, ale jego zamożni rodzice boją się, że zginie na morzu, jak dwaj starsi bracia Robinsona. Dlatego nie pozwalają najmłodszemu synowi na wykonywanie zawodu marynarza, chcą by został prawnikiem.

Robinson jest jednak uparty, dlatego pewnego dnia ucieka i zaciąga się na statek. Już w czasie pierwszego rejsu statek rozbija się, dlatego bohater zaciąga się na kolejny. Tym razem ma więcej szczęścia, uczy się zawodu żeglarza. Kiedy ma dość podróży morskich, chce wrócić do domu, ale, przekonany przez kapitana, płynie w kolejny rejs. Tym razem Robinson ma pecha - okręt zostaje napadnięty, a on razem z towarzyszami wzięty do niewoli. Po dwóch latach udaje im się uciec i dotrzeć do Brazylii. Robinson razem z bliskim przyjacielem zostają plantatorami. W czasie wyprawy morskiej po niewolników ich statek rozbija się, ginie cała załoga, a Robinson zostaje wyrzucony na bezludną wyspę. Spędza na niej prawie 30 lat swojego życia, buduje sobie schronienie, uprawia ziemię, ratuje z rąk ludożerców tubylca, którego nazywa Piętaszkiem. Po wielu latach do wyspy przybija statek, opanowany przez buntowników. Robinson pomaga kapitanowi w odzyskaniu panowania nad jednostką i jako dojrzały mężczyzna wraca do Anglii.

Robinson jest uparty, ciekawy świata, za wszelką cenę chce spełnić swoje marzenia o podróżach. Ma w sobie również żyłkę awanturnika, w wielki świat pcha go chęć przeżycia przygody. Jako młody człowiek, Robinson jest zarozumiały, nie chce słuchać rad rodziców. Potem wielokrotnie gorzko tego żałuje. Kiedy trafia na bezludną wyspę, musi radzić sobie zupełnie sam. Buduje szałas i uczy się zdobywać pożywienie. Korzysta z rzeczy i sprzętów pochodzących z rozbitego statku. Robinson okazuje się człowiekiem odpowiedzialnym, umie walczyć o przetrwanie, ma silną wolę. Nie załamuje się i nie poddaje, jest uparty - choć ta właśnie cecha sprawiła, że wpadł w tarapaty - oraz zaradny i konsekwentny.

Z biegiem czasu, jak prawdziwy kolonizator, podporządkowuje sobie terytorium, na jakim przypadkowo się znalazł. Świetnie sprawdza się jako organizator i plantator. Najbardziej doskwiera mu samotność, ale i na to jest rada. Pewnego dnia przypadkiem udaje mu się ocalić tubylca z rąk ludożerców. Piętaszek jest od tej pory jego służącym i towarzyszem, pomaga mu we wszystkim. Robinson uczy Piętaszka mówić po angielsku, udziela mu również chrztu.

Postawiony w niewesołej sytuacji, bohater umie poradzić sobie z przeciwnościami losu, jest zaradny i cierpliwy. Po pewnym czasie świetnie przystosowuje się do życia na wyspie, zna pory roku, gromadzi zapasy przed porą deszczową. Przymusowe osamotnienie sprawia, że Robinson staje się religijny, ma wiele czasu na przemyślenie najważniejszych spraw w życiu. Bohater do końca nie traci nadziei, że uda mu się wrócić do Anglii. Jego cierpliwość i modlitwy zostają nagrodzone.

Dzięki latom spędzonym na wyspie Robinson zmienia się z porywczego młokosa w dojrzałego mężczyznę. Pogodzony ze światem i z samym sobą może wrócić do domu, choć po wielu latach spędzonych na bezludnej wyspie także ją traktuje jak swój dom.