Krzysztof Kamil Baczyński - biografia, życiorys

Krzysztof Kamil Baczyński, syn Stanisława i Stefanii z Zieleńczyków, urodził się 22 stycznia 1921 roku. Pochodził z rodziny inteligenckiej. Jego ojciec był krytykiem literackim, pisał powieści, a także zgłębiał historię literatury. Jeśli chodzi o matkę, zajmowała się prowadzeniem szkoły ćwiczeń jednego z warszawskich liceów. Również i ona przejawiała talent pisarski. Była autorką książek dla najmłodszych. Baczyński wzrastał w atmosferze miłości, poszanowania dla sztuki i literatury, a także dla religii. Jego rodzice starali się przekazać mu wartości, które sami wyznawali.

Poeta uczył się w I Państwowym Gimnazjum, a następnie kontynuował naukę w Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie. Jego poglądy oscylowały wokół lewicy. Należał również do szeregu ugrupowań, z których jednym była organizacja „Spartakus”. W owym okresie tworzył pod pseudonimem „Emil”. Jednym z utworów, który ogłosił w tamtym czasie, był „Bunt”. Utwór traktował o powstaniu Spartakusa. Choć czuł się z ową grupą związany, w roku 1939 nie podjął z nią współpracy. Kiedy wybuchła II wojna światowa, Baczyński zdał egzamin maturalny. Oprócz ciosu, jaki został zadany Polsce, a który wstrząsnął młodym poetą, przeżył on również własną, rodzinną tragedię. Mianowicie – zmarł jego ojciec, Stanisław Baczyński. Pomimo iż w tym trudnym dla niego okresie napisał wiele utworów, wszystkie z nich odrzucił, jakby chciał oddalić od siebie bolesne przeżycia. Rok później poznał Jerzego Kamila Weintrauba. Poeta był pięć lat starszy od Baczyńskiego, ale znaleźli wspólny język i zaprzyjaźnili się. To właśnie on umożliwił młodszemu koledze debiut literacki.

Rok 1940 to czas w życiu Baczyńskiego, kiedy ten opublikował dwa ze swoich tomów poezji. Były to „Zamknięty echem” oraz „Dwie miłości”. W roku 1942 poeta publikował głównie pod pseudonimem „Jan Bugaj”. Ukazał się tom „Wiersze wybrane”. Dzięki niemu Baczyński został zauważony, między innymi, przez Jarosława Iwaszkiewicza. Nie wszyscy podzielali jego oraz Miłosza zafascynowanie twórczością „Bugaja”. Twórcy skupieni wokół pisma „Sztuka i Naród” nie podzielali zachwytu nad wierszami poety pokolenia Kolumbów. Również w tym roku twórca rozpoczął współpracę z „Płomieniami”. W związku z tym w jego twórczości i osobistych poglądach dało się zauważyć krytykę kultury i mentalności mieszczańskiej. Zarazem uwypuklał znaczenie solidarności międzyludzkiej, zwłaszcza w trudnych czasach oraz położenie nacisku na wartości moralne. W tym czasie Baczyński postanowił podjąć studia polonistyczne na tajnym uniwersytecie. Studiów tych nie ukończył.

Do Szarych Szeregów poeta wstąpił w roku 1943. Rozpoczął również współpracę z „Drogą”, na łamach której ukazały się „Ciemna miłość” i „Wybór”. Początkowo Baczyński walczył w szeregach batalionu „Zośka”. Kariera żołnierska nie była jednak jego przeznaczeniem, mimo tego, że bardzo pragnął brać czynny udział w działaniach. Jego zwierzchnicy chcieli nawet, aby pełnił funkcję szefa prasowego. Nie była to dla Baczyńskiego wiadomość dobra. W związku z tym postanowił on, iż przeniesie się do batalionu „Parasol”.

3 czerwca 1942 to dzień dla poety bardzo szczęśliwy. Poślubił on bowiem Basię Drapczyńską, swoją wielką miłość. Młodzi nie zdążyli nacieszyć się swoim szczęściem. Krzysztof zginął podczas ataku na Pałac Blanka 4 sierpnia 1944 roku. Kilka dni później odeszła Barbara. Poetę pochowano w ruinach Ratusza. W styczniu 1947 dokonano ekshumacji i ciało Baczyńskiego pochowano na cmentarzu Powązkowskim.

Młody i zdolny poeta stał się symbolem pokolenia, któremu przyszło żyć w czasie wojny i okupacji, a często odchodzić, nim zdołali się oni nacieszyć życiem.