Jalu Kurek - biografia, życiorys

Jalu Kurek to polski poeta i prozaik żyjący w XX wieku. Urodził się w 1904 roku w Krakowie, z którym pozostał związany przez długi okres swojego życia. W tym mieście zdobył edukację w liceum ogólnokształcącym, następnie kontynuował naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim – studiował filologię polską i romańską. Badania nad literaturą kontynuował na uniwersytecie w Neapolu.

Jalu Kurek był jednym z przedstawicieli Awangardy Krakowskiej, grupy działającej w latach 1922–1927, której inicjatorem był Tadeusz Peiper. Hasłem programowym ugrupowania, było „Minimum słów – Maksimum treści” – awangardziści uważali siebie za tych, którzy mają za zadanie wprowadzić literaturę na nową płaszczyznę. Ich utwory oraz manifesty ukazywały się w krakowskim czasopiśmie zatytułowanym „Zwrotnica”. Innymi przedstawicielami tego nurtu był Julian Przyboś czy Adam Ważyk. W Polsce Kurek zasłynął jako tłumacz i popularyzator dorobku futurystów włoskich.

Jalu Kurek był bardzo płodnym autorem – w jego dorobku znajdują się zarówno formy literackie, tj. powieści, opowiadania czy liryki, jak i dziennikarskie (eseje, reportaże czy felietony). Stanowią one pozostałość po wieloletniej karierze twórcy na stanowisku dziennikarza.

W 1934 ukazuje się najsłynniejsza powieść Jalu Kurka zatytułowana „Grypa szaleje w Naprawie”. Pisarz pokazuje w niej warunki panujące w ówczesnej wsi oraz mentalność jej mieszkańców. Książka zdobyła uznanie szerokiej publiczności oraz krytyków literackich, którzy autora docenili poprzez przyznanie mu „Nagrody Młodych” Polskiej Akademii Literatury. Rok później ukazuje się powieść „Woda wyżej”, która także była doceniona przez czytelników.

Warto zauważyć, że pisarz ten bardzo mocno był związany z polskimi górami. W jego dziełach ujawnia się sentyment do Beskidów, skąd pochodziła jego matka. Doświadczenia życia w tym obszarze Polski znajdują odzwierciedlenie w kilku jego powieściach. Innym miejscem, które zauroczyło poetę, były Tatry. Poznawał je, wspinając się po nich jako taternik. Także wrażenia z tego pięknego regionu wpisał w treść swoich dzieł, np. w wydanej w 1970 roku książce „Świnia skała” znajdujemy zapis: „wydaje mi się, a nawet jestem pewien, że Tatry są jedynym miejscem na kuli ziemskiej, gdzie mamy do czynienia z osobistą aktywną interwencją boską. Może więc na tym obszarze wyraża się w taki sposób młodość niedojrzała świata?”.

Jalu Kurek zmarł w 1983 roku. Przebywał wówczas w szpitalu w Rabce. Rok po jego śmierci ukazał się tomik poezji: „Najkamienniejsze. Wiersze tatrzańskie”.