Dom moich marzeń - opowiadanie

Któregoś dnia tato powrócił do domu inaczej niż zwykle. Nie krzyczał już od progu, lecz po cichutku wślizgnął się do kuchni, usiadł przy stole i zaczął nerwowo obracać w dłoniach gazetę. Na wszystkie pytania odpowiadał zdawkowo, a my mieliśmy świadomość, że coś go gryzie. W końcu powiedział, że otrzymał awans, ale będziemy musieli przeprowadzić się do Płocka.

Kiedy to mówił, słyszałem, że jego głos się łamie. W sumie, to doskonale go rozumiałem. Urodził się tutaj i wychowywał, a przez lata studiów w innym mieście przyświecała mu myśl, że wróci w to miejsce i będzie szczęśliwie żył z rodziną. Teraz okazało się, że nurt kariery zawodowej rzuca go do miejscowości oddalonej o jakieś 400 kilometrów. Nawet nie przypuszczałem, że moglibyśmy chcieć zostać tutaj bez niego.

Mama pochodziła z innych okolic, a przez całe życie udało się jej przystosować do zmian miejsca zamieszkania. W tym czasie nie pracowała, ponieważ spodziewała się dziecka, więc dla niej wyjazd i tak nie oznaczałby szczególnych wyrzeczeń. Gorzej było ze mną, musiałem zostawić szkołę i wszystkich przyjaciół, których zdobyłem przez te kilkanaście lat życia. Przeprowadzka była więc najtrudniejsza dla mnie i ojca.

Tacie dano miesiąc czasu...