Św. Jan Bosko - życiorys, patronat, cuda

Jan Bosco urodził się jako syn wieśniaków piemonckich w 1815 roku w północnowłoskim Becchi. Gdy miał zaledwie 2 lata, zmarł jego ojciec. Wczesne lata dziecięce spędził w ubóstwie. Wcześnie musiał podjąć pracę zarobkową. 

W roku 1840 otrzymał święcenia kapłańskie. Niedługo potem rozpoczął pracę wśród ubogiej, opuszczonej i zaniedbanej młodzieży. Wyszukiwał dla niej zatrudnienia, nauczał rzemiosła, był organizatorem szkół elementarnych, zawodowych i internatów.

Jego trosce o byt młodych ludzi towarzyszyła działalność katechetyczna, a także rekreacyjna. Niósł pomoc, nadzieję i wiarę tam, gdzie panoszyła się nędza i bieda. Jan Bosco był apostołem młodzieży i uznany został za jednego z największych pedagogów w dziejach Kościoła katolickiego. 

Aby zapewnić stałą pieczę nad młodzieżą, założył rodzinę zakonną, czyli tzw. salezjanów. Święty Jan Bosco proponował uświęcenie poprzez sumienne wypełnianie swych obowiązków. Mimo wielkiej aktywności i wielu zajęć, jakich się podejmował, znajdował czas na modlitwę oraz głębokie życie duchowe. Zmarł w roku 1888.

Był obdarzony niezwykłymi charyzmatycznymi cechami. Miał dar czynienia cudów, które były skrupulatnie udokumentowane w czasie procesu kanonizacyjnego. Mimo wszystko pozostał człowiekiem skromnym i bardzo pokornym. Samego siebie uważał za liche narzędzie Boga Ojca.

W kalendarzu liturgicznym Święty Jan Bosko obchodzi swe święto 31 stycznia. Jest patronem rzemieślników, młodych robotników i młodzieży.

W ikonografii przedstawiany jest jako kapłan w sutannie zakonnej. 

Cuda dokonane przez Świętego Jan Bosco:

- Pewnego dnia obiecał swym podopiecznym, że po powrocie ze spaceru będą mogli najeść jadalnych kasztanów. Matka Małgorzata ugotowała ich sporo, jednak niewystarczająco dla wszystkich. Mimo to, każdy z chłopców otrzymał od księdza ich cały beret, dzięki rozmnożeniu przez Świętego.

- W dzień Świętego Filipa Jan Bosco udał się do Lanzo Turyńskiego, gdzie spotkał siedmiu chłopców chorych na ospę. Błogosławiąc im, kazał włożyć świeże ubrania i opuścić łóżko. Sześciu z nich posłuchawszy, wyzdrowiało natychmiast. Jeden, który nie uwierzył, chorował nadal.

- Przyprowadzono do księdza niewidomą dziewczynkę. Kazał małej opisać medalik z wizerunkiem Maryi, który położył sobie na wierzchu dłoni. Dziecko opisało przedmiot ze szczegółami.