Stary Testament - Wieża Babel - znaczenie, opis, interpretacja historii biblijnej

O historii wieży Babel dowiadujemy się z Księgi Rodzaju (11,1). Jest to opowieść o ludziach, którzy postanowili zbudować wieżę, aby sięgnąć do nieba i zawsze móc się odnaleźć.

Wszyscy ludzie mieszkający na ziemi mówili wówczas jednym językiem. Porozumiewali się bez przeszkód, każdy rozumiał każdego. Wędrowali oni ze wschodu i poszukiwali miejsca, w którym mogliby się osiedlić. Napotkali kiedyś równinę w kraju Szinear i tam zamieszkali na stałe. Po jakimś czasie nauczyli się wypalać cegły, co umożliwiło im szybki rozwój. Potrafili budować domy, mieli wyższy poziom życia, byli szczęśliwsi.

Kiedy sztukę wytwarzania cegieł opanowali bardzo dobrze, postanowili na środku miasta wybudować wieżę. Jej wierzchołek miał sięgać nieba, stanowić to miało swoisty znak. Jeśli któryś z ludzi by się zgubił, wiedziałby dokąd się udać, bo wieża doskonale widoczna z każdego punktu. Ludzie więc zaczęli budować wieżę, każdy angażował się w to przedsięwzięcie. Wówczas Bóg zainteresował się poczynaniami swoich poddanych. Zstąpił na ziemię, aby zobaczyć miasto i wieżę. Zaniepokoił się tym, co tam zastał. Ludzie budujący wieżę byli zbyt pewni siebie i pyszni chcieli panować nad światem. Pan Bóg pomyślał sobie, że skoro budowa ogromnej, sięgającej do nieba wieży nie jest dla nich żadnym problemem, to będą oni potrafili dokonać dużo więcej – w przyszłości uczynią też inne rzeczy, wszystko będzie dla nich możliwe i dostępne. Było to pewne zagrożenie, bo tak silni ludzie mogliby sprowadzić na świat zło i nieuczciwość.

Bóg postanowił zatem pomieszać ludzkie języki, wtedy ludzie przestali się rozumieć, nie mogli więc dokończyć budowy wieży. Konsekwencją tego było rozproszenie ludzi po całej ziemi, szukali oni dla siebie nowych miejsc i łączyli się w grupy, które mówiły tym samym językiem. Wieża zbudowana przez ludzi została nazwana wieżą Babel, ponieważ hebrajskie słowo „balal” oznaczało „pomieszać”.

Historia o wieży Babel uczy nas pokory. Chrześcijanie wiedzą, że są dziećmi Bożymi i są Bogu podlegli. Nie mogą mu się sprzeciwiać, nie powinni też robić nic, co mogłoby się Bogu nie podobać, a więc – popełniać grzechów. Próba zawładnięcia światem i uczynienia sobie podległym jego mieszkańców stanowi zły krok, ponieważ to Bóg włada całym wszechświatem i ziemią; żaden człowiek nie może się z nim równać, choćby wierzył, że uda mu się „wybudować wieżę wysoką aż do nieba”.