System parlamentarno-komitetowy - cechy, charakterystyka, przykłady

System parlamentarno-komitetowy nazywany jest także systemem rządów konwentu lub zgromadzenia. To jeden ze współczesnych modeli politycznych państw demokratycznych.

Cechami charakterystycznymi systemu parlamentarno-komitetowego jest jednolitość władzy państwowej. Całość władzy wykonawczej oraz legislacyjnej znajduje się w rękach parlamentu, który jest najwyższym organem władzy państwowej i sprawuje ją na zasadzie wyłączności. Zaburzona zatem zostaje zasada trójpodziału władzy stworzona przez Monteskiusza. Odpowiednia konstrukcja systemu mimo to pozwala na stabilność oraz sprawne funkcjonowanie tego typu ustroju rządów.

Rząd jest powoływany przez parlament (a nie przez głowę państwa jak w innych systemach) i pozostaje przed nim odpowiedzialny. Ewentualne spory powstałe w stosunkach rządu z parlamentem zawsze rozstrzygane są na korzyść tego drugiego. Rząd jest niejako komitetem wykonawczym parlamentu, nie sprawuje więc swojej funkcji samodzielnie. Poszczególni ministrowie, jak i cały rząd mogą być w dowolnym terminie odwołani przez parlament.

Spośród członków parlamentu powoływana jest głowa państwa. Prezydent sprawuje jednak swoją władzę jedynie formalnie – jest reprezentantem państwa, nie ma kompetencji do skrócenia kadencji parlamentu. Odpowiada natomiast przed nim politycznie.

Współcześnie system ten występuje w Szwajcarii. Stanowi to potwierdzenie tezy sprawności  systemu parlamentarno-komitetowego. Jak bowiem wiadomo, Szwajcaria należy do najbogatszych i najbardziej rozwiniętych krajów świata. W przeszłości był to ustrój niektórych państw bloku wschodniego.

To jeden z najrzadziej spotykanych systemów władzy na świecie. Politolodzy równocześnie uznają go za jeden z najlepszych.