Struktura społeczna w Polsce (po 1989 roku) - zmiany. Opracowanie

W 1989 r. nastąpiły diametralne zmiany w Polsce, upadł ustrój, który promował wartości socjalistyczne i komunistyczne oparte na własności państwowej. Przed 1989 r. własność prywatna była czymś potępianym, socjalizm promował ideę wspólnoty, jedności i równości wszystkich obywateli. Po 1989 r. nastąpił zwrot w kierunku kapitalizmu i wolnego rynku, co z kolei zaowocowało całkowitą zmianą struktury społecznej w Polsce. Otwarcie się Polski na kapitalizm i zachodni model gospodarki spowodował, że ludność zaczęła się bogacić i wzrastał poziom zamożności przeciętnego obywatela. 

Własność prywatna stała się podstawą funkcjonowania kapitalizmu, który takie wartości zaczął w społeczeństwie promować. Dzięki dostępowi do dóbr materialnych i wzrostowi rozwoju gospodarczego Polacy mogli się spokojnie bogacić i dążyć do realizacji swoich marzeń. 

Struktura społeczna w Polsce po 1989 r. zaczęła się zmieniać w dość szybkim tempie. Paradygmat marksistowski mówiący o tym, że najważniejszą klasą społeczną są robotnicy zaczął odchodzić do lamusa. Społeczeństwo zaczęło się edukować i wzrastało poczucie świadomości, że każdy jest panem własnego losu. 

Społeczeństwo zaczęło się różnicować, dzięki napływowi zachodniego kapitału i podniesieniu standardu jakości życia Polacy zmienili się jako społeczeństwo. Kapitalizm zaproponował doskonałą alternatywę wobec przegranego socjalizmu, który nie potrafił poradzić sobie z rosnącym kryzysem państwa polskiego. Lekarstwem okazały się więc wolnorynkowe reformy, które przeprowadził Leszek Balcerowicz. 

Zachodni kapitał zaczął inwestować w polski rynek, prowadząc do przekształcenia się struktury społecznej Polski. Polska do tej pory uznawana za biedny i mało zarabiający kraj, w którym ludzie nie mają na chleb, zaczyna być postrzegana na świecie jako kraj dynamicznie się rozwijający. 

Struktura społeczna Polski zaczęła się zmieniać, dostęp do łatwych kredytów pozwolił na realizację marzeń przeciętnego Kowalskiego, a napływ zachodniego kapitału stworzył nowe miejsca pracy, często ratując podupadające państwowe spółki. Przed rokiem 1989 r. społeczeństwo za wzorowy model miało model socjalistyczny, w którym każdy obywatel wedle teorii miał dostawać po równo i każdy miał być zadowolony. Plan ten nie udał się i nie powiodła się próba socjalizacji życia Polaków. 

Lata 90-te to okres prywatyzacji dużych spółek i przedsiębiorstw, to także rozpoczęcie działalności GPW – Giełdy Papierów Wartościowych, która pozwoliła na stabilizację rynku finansowego w Polsce. Polacy zaczęli mieć dostęp do pieniędzy, nastąpił wzrost zamożności polskich rodzin. Ludzie przestali się obawiać o zarobki, ci którzy chcieli coś zmienić zmienili. Z drugiej jednak strony kapitalizm podzielił społeczeństwo jeszcze bardziej niż socjalizm. Kapitalizm podzielił ludzi na biednych i bogatych. Mimo dostępu do wielu dóbr, okazało się, że wciąż wielu Polaków nie stać na owe dobra. Patrząc na to z innej perspektywy struktura społeczna Polski wyostrzyła się jeszcze bardziej. Kapitalizm dla wielu przyniósł upragnione bogactwo ale dla innych przyniósł pogorszenie sytuacji materialnej. Proces prywatyzacji nierzadko odbywał się bez negatywnych wpływów na ilość zatrudnionych. Niestety społeczeństwo polskie po 1989 r. zaczęło konkretniej dzielić się na różny stopień zamożności. Zmiany jakie nastąpiły mimo wszystko okazały się korzystne i w dalszej perspektywie pokazują, że Polska jest krajem na najlepszej drodze do rozkwitu gospodarczego. Społeczeństwo polskie zdaje się być optymistycznie nastawione na zmiany i ideę wolnego rynku, dzięki czemu co roku powstaje wiele nowych firm i przedsiębiorstw, które oferują coraz lepszej jakości dobra dla Polaków.