Polska - pochodzenie nazwy - opracowanie

Polska jest krajem o słowiańskim rodowodzie. Mieszkańcy Polski są Polakami, w większości pochodzenia słowiańskiego. Pochodzenie nazwy Polska wiąże się najprawdopodobniej z nazwą jednego ze słowiańskich plemion, które zamieszkiwało ten teren. Tym plemieniem byli Polanie, zachodniosłowiańska grupa etniczna, należąca do indoeuropejskiej rodziny Słowian. Nazwa tego plemienia najprawdopodobniej oznacza „pole” i odnosi się do terenów, które owo plemię zamieszkiwało. Wielu badaczy zastanawia się dlaczego akurat Polanie wpłynęli na powstanie nazwy Polska, najprawdopodobniej dlatego, że byli największym i najsilniejszym plemieniem zachodniosłowiańskim, które potrafiło stworzyć struktury prowadzące do powstania w późniejszym czasie państwowości. W 966 r. Mieszko I przyjął chrzest, co utwierdziło struktury państwowe Polski. 

Mimo tak w miarę jasnego rodowodu tej nazwy, w rzeczywistości badacze nie są do końca przekonani o jego słuszności. Pierwsze wzmianki o Polanach pojawiają się w pismach rzymskiego opata Jana Canapariusa. 

W powszechnym użyciu jest hipoteza jakoby nazwa Polska wywodziła się od plemienia Polan. Polanie zamieszkiwali tereny dzisiejszej Wielkopolski. Z kolei nazwa Polanie powstała najprawdopodobniej dzięki słowu „pole”, które odnosiło się do terenów zamieszkałych lub do zajęcia, jakim trudnili się Polanie – rolnictwem. Stąd też mimo wielu sprzeczności między badaczami ostatecznie przyjęto hipotezę, że Polska wywodzi się od słowa „pole”. Już w Rzymie używano nazwy Poloniae – ziemia Polska. 

Nazwa Polska, która odnosiła się do całego państwa przyjęła się dopiero w XI w. Wzmianki o słowie Polska znajduje się w pismach europejskich już w X w. Dopiero jednak na monetach Mieszka Starego pojawiło się słowo Polska. 

Wielu też dopatruje się w nazwie Polska zniekształconego słowa Lechia, Lechistan itd. Lechia z kolei wywodzi się od starej baśni na temat powstania państwa polskiego, z bajki o Lechu, Czesie i Rusie. Lech wedle legend był protoplastą narodu polskiego i terenu państwa polskiego, a Polacy pierwotnie zwani byli Lechitami. 

Legendy te dotyczą oczywiście terenów dzisiejszej Wielkopolski. Polska pojawia się w pismach wielu kronikarzy średniowiecznych, dopiero Wincenty Kadłubek zmienia jej nazwę na Rzeczypospolitą. Warto wspomnieć, że w piśmie Dagome Iudex nie pojawia się nazwa Polska a Państwo Gnieźnieńskie, dopiero podczas zjazdu w Gnieźnie, Otton III używa nazwy Polska i Polacy. 

Wielu historyków zwraca też uwagę, że pierwsze pojawienie się nazwy Poloniae ma związek ze śmiercią św. Wojciecha, a świadkowie jego zamordowania opisywali nazwę Polska, próbując nakreślić miejsce, gdzie doszło do tej zbrodni. Rozpowszechnienie nazwy Polska możemy zawdzięczać misjonarzowi niemieckiemu Bruno z Kwerfurtu, który był kapelanem cesarza Ottona III.

Do dziś nazwa Polska budzi element niejasności i tajemniczości, dokładnie nie wiadomo skąd nazwa ta się wzięła, większość obecnych teorii jest jedynie domeną przypuszczeń i podejrzeń.  W chwili obecnej przyjęto, że nazwa Polska pochodzi od nazwy plemienia słowiańskiego – Polan.