Prawo pierwotne - prawo pierwotne UE - opracowanie

Unia Europejska opiera swoją działalność na postanowieniach traktatów założycielskich. Prawo pierwotne Unii Europejskiej jest częścią prawa wspólnotowego, które dzielimy na pierwotne i wtórne. 

Prawo pierwotne jest prawem statutowym, co oznacza, że jest ustanowione za pomocą pewnych statutów i tworzone jest przez prawo międzynarodowe. 

Prawo pierwotne UE to przede wszystkim umowy międzynarodowe – te stare i te zaktualizowane ponownie. Prawem pierwotnym jest również prawo wypracowane przez ETS czyli Europejski Trybunał Sprawiedliwości. 

W skład prawa pierwotnego wchodzi również wspólnotowe prawo zwyczajowe. Prawem pierwotnym są więc traktaty założycielskie – zwłaszcza te EWWiS, czyli Traktat Paryski, EWG – Traktaty Rzymskie i UE, a także Jednolity Akt Europejski tzw. JAE i umowy, które są podpisywane w przypadku przyjęcia nowych członków do Unii. Do prawa pierwotnego zaliczyć można również traktaty finansowe i traktaty o fuzji organów unijnych czy też wspólnotowych. 

Co istotne prawo pierwotne i prawo wtórne mają względem siebie pewną relację. Prawo wtórne nie może być sprzeczne z pierwotnym, jeśli tak się zdarza wówczas Trybunał Sprawiedliwości odrzuca prawo wtórne i uznaje się je za nieważne. Prawo pierwotne ma również postać prawa niepisanego. Są to przede wszystkim ogólne zasady prawa europejskiego. Takie prawa stanowią podstawę i pewien odnośnik w stosunku do wydawania aktów prawnych przez unię. Ważnym elementem prawa pierwotnego jest prawo wspólnotowe zwyczajowe, która powstało na wieloletniej pracy, ugruntowane zostało upływem czasu. 

Prawo pierwotne jest jednym z podstawowych praw Unii Europejskiej, która opiera się na założeniach prawnych i ma charakter prawny, musi więc tym samym posiada pewne prawne regulacje, które pozwalają na jej funkcjonowanie. 

Prawo pierwotne jest więc prawem stanowionym przez państwa, które są częścią Unii. Prawo pierwotne wynika z traktatu z Maastricht.