Świadkowie Jehowy - opis, charakterystyka, założenia

Sekta to ruch sprzeciwiający się religii, Kościołowi czy powszechnie przyjętym normom i wartościom moralnym. To wspólna dla wszystkich tego typu organizacji definicja. Innym charakterystycznym czynnikiem jest ślepe posłuszeństwo i obligatoryjność podporządkowania się przez członków kierownictwu sekty.

Świadkowie Jehowy (pełna nazwa: Chrześcijański Zbór Świadków Jehowy) to sekta, która została założona w 1872 roku w Pensylwanii przez Charlesa T. Russela. Pionier tego ruchu w młodości wielokrotnie zmieniał wyznania. Pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku uformował grupę Badaczy Pisma Świętego, która nadal jest jednym z dominujących nurtów jej działalności. 

Struktura organizacyjna tej sekty cechuje się silnym zhierarchizowaniem. Na jej czele stoi tzw. Ciało Kierownicze, które odpowiada za zatwierdzenie doktryny ruchu. Członkowie sekty podzieleni są na zbory, funkcjonujące w grupach 50–200 osobowych. Świadkowie Jehowy zaliczani są ponadto do grupy głoszącej rychły koniec świata, tzw. Armagedon, który pierwotnie został przez nich przewidziany już na początek XX wieku. Data ta była potem wielokrotnie zmieniana. 

Ideologia Świadków Jehowy opiera się na zupełnie fałszywym przekładzie i dowolnej interpretacji Biblii. Nadto, nader często można się spotkać z jej modyfikowaniem i dopasowywaniem w zależności od potrzeb, sytuacji i ogólnego spojrzenia kierownictwa sekty. W swojej działalności posunęli się nawet dużo dalej, gdyż wydali własny przekład Biblii – wyjątkowo mocno krytykowany przez biblistów jako maksymalnie sfałszowana wersja Pisma Świętego. W wyznawanej ideologii Świadkowie Jehowy odrzucają dogmat o Trójcy Świętej, nieśmiertelnej duszy czy śmierci krzyżowej Chrystusa. Obcy jest im kult Maryi i świętych. Głoszą natomiast bliski koniec świata bądź też tezę, zgodnie z którą należy we wszelki możliwy sposób powstrzymać się od krwi w jakiejkolwiek postaci, stąd też są przeciwnikami transfuzji. 

Izolacja członków sekty od społeczeństwa następuje w różnych formach, wśród których są te dotyczące codziennego życia społeczno–politycznego. Celem przykładu można w tym aspekcie chociażby wskazać na generalne potępienie obchodzenia urodzin, które uzasadniane jest jako oznaka bałwochwalstwa, udział w wyborach uznawane jako mieszanie się w sprawy świata czy oglądanie filmów, podjęcie studiów, udział w zajęciach pozaszkolnych, które traktowane są przez sektę jako strata czasu, gdyż powinien on być przeznaczony na głoszenie. Taki rytm życia szczególnie mocno oddziałuje na dzieci Świadków Jehowy, których emocjonalne poczucie odizolowania od rówieśników i – szerzej – od społeczeństwa zostaje zwielokrotnione.