Mk 7, 24-40 - streszczenie, interpretacja. Komentarz do Pisma Świetego

Miało to miejsce w czasie, gdy Jezus działał poza Galileą, zanim wyruszył do Jerozolimy. Nauczyciel udał się do Tyru i Sydonu. Zaszedł do pewnego domu, ponieważ pragnął nie być zauważonym przez nikogo, jednak nie mógł też ukrywać się. 

Ale wieść o Nim dotarła do pewnej kobiety, Syrofenicjanki, która miała córkę opętaną przez złego ducha. Kobieta była poganką, ale upadła Jezusowi do nóg i prosiła Go, by uwolnił jej dziecko od siły nieczystej. Nauczyciel zaś powiedział jej, aby dała najpierw nasycić się dzieciom, bo źle jest zabierać go dzieciom, a rzucać psom. Syrofenicjanka odpowiedziała, że szczenięta jedzą pod stołem okruchów dzieci. Po tych słowach Mesjasz przychylił się do prośby kobiety, kazał jej odejść, bo opętane dziecko zostało już uzdrowione.

Następnie Jezus udał się nad Jezioro Galilejskie. Wtedy przyprowadzono do Niego człowieka głuchoniemego z prośbą, by uleczył go. Wtedy Nauczyciel wziął tego na ubocze, a potem włożył mu swe palce w uszy, a śliną dotknął jego języka. Spojrzał ku niebu, westchnął i przemówił do chorego, by się otworzył. Po tych słowach człowiek ten zaczął słyszeć i mówić. I choć Jezus prosił mieszkańców, by nie rozgłaszali tego, co zaszło, oni rozpowiadali o tym. 

Pierwsza historia pokazuje, jak Jezus uzdrowił opętaną dziewczynkę pogańską. Opętanie to prawdopodobnie nie miało nic wspólnego z szatanem, a było raczej obrazowym ujęciem niewłaściwego postępowania matki wobec dziecka. Jezus ostro zareagował na prośbę kobiety, ponieważ chciał jej uzmysłowić, że dziecko powinno być dla matki zawsze na pierwszym miejscu – to jest właśnie chleb – a inne sprawy, czyli psy, powinny być załatwiane w drugiej kolejności. Syrofenicjanka zrozumiała nieprawidłowość swego postępowania, a ponieważ wyniosła naukę ze słów Mesjasza, jej dziecko zostało uzdrowione.

Historia druga jest opisem kolejnego cudu dokonanego przez Jezusa. Nauczyciel ukazał, że wraz z Bożą pomocą, jako pośrednik Ojca, może pomagać tym, którzy cierpią na ciele i duszy. Głuchoniemy człowiek dostąpił łaski i mógł żyć dalej ze zdrowym wzrokiem i możliwością posługiwania się darem mowy. Jezus swoimi cudami poświadcza swą wielką moc daną od Boga i pokazuje, że ci, którzy na to zasługują, otrzymają pomoc.