Doktryna Reagana - definicja, opracowanie

Ronald Reagan to czterdziesty amerykański prezydent, którego okres prezydentury przypadł na lata 1981-1989. Jest on twórcą doktryny politycznej, nazwanej od niego doktryną Reagana.

Doktryny amerykańskiej polityki zagranicznej powstały w dużej mierze z powodu zwiększającego się kryzysu na całym świecie. Od początku XIX do końca XX wieku prezydenci wyrażali pewne zasady amerykańskiej polityki zagranicznej. 

Z doktryną Reagana nie było inaczej. Zakładając istnienie na świecie dobra i zła, przedstawiał on zło w postaci ZSRR, które niestety zdobywało przewagę. Reagan zachowywał się w sposób intencyjny w sprawie zatrzymania tego trendu, twierdził, że prezydent Carter zrobił niewiele, aby go odwrócić. Dlatego przyjęta przez niego retoryka na początku zimnej wojny odpowiadała w aspekcie politycznym równie stanowczo i śmiało, jak to miało miejsce w przypadku doktryny J. Cartera.

Reagan działał zgodnie z zasadą antykomunizmu, próbował bowiem wykazać wszelkie słabości oraz ułomności tego systemu politycznego. Ponadto poprzez swoje poczynania wywarł olbrzymi wpływ na wygląd amerykańskiej oraz światowej sceny politycznej. Jednakże dla Reagana kluczowy był konflikt z ZSRR. W trakcie swojej prezydentury wielokrotnie udowadniał, iż dla jego osoby najważniejsza jest walka z komunizmem i to za wszelką cenę. W myśl tej doktryny wspierał rozwój militarny i rakietowy na terenie USA oraz państw sojuszniczych (przykład stanowiła RFN) oraz czynnie uczestniczył w negocjowaniu traktatu o zredukowaniu ilości broni atomowej. Nie żałował środków na uzbrojenie oraz gruntowne wyszkolenie oddziałów antykomunistycznych. Zezwolił na sprzedawanie broni krajom sprzymierzonym ze Stanami Zjednoczonymi w celu wspierania walki z systemem komunistycznym.

Do kluczowych osiągnięć rozwoju doktryny Reagana oraz czynnych działań samego prezydenta niewątpliwie należy zaliczyć upadek ZSRR oraz zakończenie zimnej wojny.