James Monroe - biografia, życiorys

James Monroe był piątym prezydentem Stanów Zjednoczonych. Urodził się 28 kwietnia 1758 w Wirginii. Uczęszczał do College of William & Mary zanim złożył podanie do Armii Kontynentalnej. Zasługi Monroe w wojsku zostały podkreślone przez udział w rewolucji amerykańskiej, gdzie został postrzelony. Później, w 1777 roku, został mianowany majorem. Podał się do dymisji w 1778 roku. 

W 1780 roku powrócił do Wirginii, by studiować prawo wraz z Thomasem Jeffersonem, który ostatecznie stał się jego mentorem. Następnie Monroe został wybrany do Izby Delegatów w 1782 roku i był zaangażowany w tworzenie Artykułów Konfederacji . Monroe opowiadał się przeciwko ratyfikacji Konstytucji, gdyż uważał, że daje ona zbyt wiele władzy rządowi centralnemu. Po ratyfikacji Konstytucji i Karty Praw, Monroe został wybrany na senatora (ze stanu Wirginia) i nadal ściśle współpracował z Jeffersonem przy organizowaniu działalności Partii Republikańskiej. Pełnił urząd senatora w latach 1790-1794.

 Monroe, wraz z Thomasem Jeffersonem, pomógł wynegocjować zakup Luizjany. Po zakończeniu wojny w 1812 roku, Monroe przez dwie pełne kadencje pełnił urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych - w okresie od 1817 do 1825 roku. Wiosną 1819 roku, stan kondycji gospodarczej w Stanach Zjednoczonych osiągnął punkt krytyczny -  kilka banków ogłosiło bankructwo, wzrosło bezrobocie i ogólny nastrój narodu się pogorszył. Sprawy gospodarcze były trudne i złożone, nie istniało proste rozwiązanie, aby je w jakiś sposób rozwiązać. Wśród społeczeństwa można było zauważyć przekonanie, że Monroe jako prezydent powinien coś zrobić mimo, że uznawano prezydenta za praktycznie niezdolnego do wprowadzania zmian gospodarczych. Był mężczyzną postawnym, spokojnym i wielokrotnie wykorzystywał swoje atuty w trakcie publicznych wystąpień. 

Monroe wierzył w równowagę i konsensus. Próbował wdrożyć plany, które były najlepsze dla wszystkich zainteresowanych - a nie to powszechna praktyka na fali wsparcia robić, co czułeś osobiście najlepiej dla swojego kraju. Monroe był twórcą jednej z najbardziej znanych doktryn politycznych w USA – doktryny realizacji. Przedstawił ją w Kongresie w 1823 roku – głosi ona, że Ameryka powinna być odosobniona i wolna od interesów europejskich, kolonizacji i zakłóceń. Ogłosił, że Stany Zjednoczone pozostaną neutralne wobec mocarstw Europy. Monroe był także zaangażowany w sytuację polityczną w Hiszpanii. 

Okres prezydencji Monroe był godny uwagi, gdyż na drugą kadencję prezydentury został wybrany praktycznie bezspornie. Wielu filozofów nazywa go ojcem nowoczesnego libertarianizmu, gdyż, podobne jak przedstawiciele nurtu wierzył w politykę nieinterwencji, dedykację dla swobód obywatelskich i gospodarkę wolnorynkową. 

James Monroe zmarł w dniu 4 lipca 1831 roku.