Francja po I wojnie światowej - polityka, gospodarka, społeczeństwo

Mimo zwycięstwa Francji w I wojnie światowej pierwsze lata powojenne były dla tego kraju bardzo ciężkie. Musiał on odbudować zniszczenia wynikłe z konfliktu, zmierzyć się z rosnącym bezrobociem oraz nastrojami rewolucyjnymi. Należy bowiem pamiętać, że były to czasy rodzącego się komunizmu, który zaczynał zyskiwać coraz większą liczbę zwolenników.

Rząd świadomy niebezpieczeństwa płynącego ze strony bolszewików wspierał armie białych generałów podczas wojny domowej w Rosji. Udzielił także pomocy Polsce podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku. Aby móc odbudować państwo należało bezwzględnie wykorzystywać postanowienia traktatu wersalskiego w sprawie reparacji. Niemożność wypłacenia ich przez Niemcy spowodowała zajęcie Zagłębia Ruhry przez wojska francuskie w 1923. Władze francuskie przystały na realizacje planu Dawesa, który pozwalał Niemcom na spłatę zobowiązań w ratach. Dzięki tym posunięciom Francja zaczęła wychodzić z kryzysu, rozwijał się przemysł oraz rolnictwo, a  tym samym spadało bezrobocie. Zaczęto realizować wielkie przedsięwzięcia jak budowa Linii Maginota, czyli system umocnień na wschodniej granicy francusko-niemieckiej.

Kryzys światowy z lat 1929-1935 uderzył także we Francję, powodując liczne bankructwa oraz upadek gospodarczy kraju. Po raz kolejny wzrosły nastroje negatywne w stosunku do republiki, ludność zaczęła popierać partie skrajne. Doprowadzało to do częstych zmian rządu francuskiego oraz krytyki ustroju. Doszło nawet, dnia 6 lutego 1934 r., do nieudanej próby obalenia rządu poprzez pucz  faszystowski. Strajki organizowane przez partie komunistyczne stawały się coraz częstsze.

Jeżeli chodzi o politykę zagraniczną to Francja nie zmieniała za bardzo swego kierunku. Chcąc uniknąć kolejnej wojny rząd starał się nie interweniować, widząc sytuację w innych krajach. Dlatego też podczas hiszpańskiej wojny domowej Francja pozostawała neutralna. Aby nie wywoływać nowych ognisk konfliktu, rząd szedł na ustępstwa względem Niemiec z każdym rokiem pozwalających sobie na coraz bardziej agresywne kroki. Zezwolono, mimo że było to złamaniem umów międzynarodowych, na remilitaryzację Nadrenii. Francja nie zareagowała także na Anschluss Austrii w 1938 oraz przystała na układ monachijski, który oddawał Czechosłowację w ręce hitlerowskich Niemiec.

Niestety, z perspektywy czasu polityka zagraniczna Francji okazała się nieskuteczna. Pozwoliła ona tylko Hitlerowi poczuć się silniejszym oraz realizować swe dążenia. Doprowadziło to do wzmocnienia Niemiec, a w dalszej konsekwencji do wybuchu II wojny światowej.