Juliusz Kossak - biografia, życiorys

Juliusz Kossak był malarzem żyjącym w drugiej połowie XIX wieku.

Urodził się 29 października we wsi Kniehilin w rodzinie szlacheckiej, nie była to jednak szlachta zamożna. Ojciec Kossaka był sędzią i matka oczekiwała, że syn pójdzie w jego ślady. Ponadto był niechętna jego malarskim zapędom, dlatego Juliusz po skończeniu nauki w gimnazjum Ojców Bazylianów we Lwowie studiował prawo na tamtejszym uniwersytecie. W tym samym czasie jednak pobierał również lekcje rysunku u Jana Maszkowskiego.

W latach 1844-1850 Kossak trochę podróżował, przebywał jakiś czas w Małopolsce, na Podolu, Wołyniu i Ukrainie, gdzie uczył się dworskiego savoir-vivre’u. W tym czasie zaprzyjaźnił się również z Piotrem Michałowskim, który nie tylko służył mu malarską radą, ale i dzielił z nim pasję, jaką było zamiłowanie do koni.

W czasie Wiosny Ludów, podczas gdy bracia Kossaka brali czynny udział w walkach, on sam włożył żołnierski mundur i stanął w obronie Lwowa.

W 1851 roku wyjechał na pewien czas do Petersburga. Zapoznał się tam z dziełami wielkich malarzy. Rok później odwiedził także Wiedeń, udał się na Węgry, a w latach 1852-1853 przebywał w Paryżu.

Po powrocie z podróży, osiedlił się w Warszawie, gdzie obracał się w kręgu arystokratycznej bohemy.

Przełom w jego życiu nastąpił w 1855, kiedy ożenił się z bogatą szlachcianką Zofią Gałczewską, której posag pozwolił młodej parze na przeprowadzkę do Paryża.

W Paryżu Kossak zaprzyjaźnił się z francuskim malarzem H. Vernetem, który służył mu radą w malowaniu scen batalistyczno-historycznych (był w tym specjalistą).

W roku 1861 Kossak wraz z rodziną powrócił do Warszawy i objął posadę kierownika plastycznego w „Tygodniku Ilustrowanym”.

Podczas powstania styczniowego Kossak wspomagał walczących tak, jak potrafił najlepiej, czyli na polu artystycznym poprzez na przykład zaprojektowanie mundurów. Został przez to poddany represjom ze strony władz carskich.

W roku 1868 wyjechał do Monachium, gdzie nawiązał między innymi znajomości z takimi osobistościami, jak Józef Brandt, Maksymilian Gierymski, czy Stanisław Ignacy Witkiewicz.

Rok później osiadł w Krakowie i od tej pory możemy mówić, o najlepszym okresie jego twórczości. Popularność i ogromne zainteresowanie jego twórczością przysparzały mu sporej ilości zamówień. Można powiedzieć, że Kossak tworzył wtedy swoje dzieła niemal taśmowo. W tym okresie powstały między innymi takie znane obrazy jak: „Odsiecz smoleńska” (1882), „Sobieski pod Wiedniem” (1882) czy „Bitwa pod Raszynem” (1884).

Kossak zmarł w Krakowie 3 lutego 1899 roku.