Bitwa pod Grunwaldem - opracowanie, streszczenie

Podczas wojny polsko-krzyżackiej głównym celem dowództwa polskiego było stoczenie bitwy na otwartym polu. Zasadniczą role miały odgrywać siły pospolitego ruszenia z Polski i Litwy. Zmobilizowano około 30 tysięcy zbrojnych, oprócz tego mogło być jeszcze około 5 tysięcy woźniców i służby pomocniczej, a także prawie 2000 żołnierzy zaciężnych, zwerbowanych za granicą. Armia krzyżacka liczyła 51 chorągwi, tj. 16 tysięcy konnych, 5 tysięcy pieszych. Towarzyszyło im od 4 do 5 tysięcy czeladzi obozowej. Całość nie przekraczała liczny 25 tysięcy ludzi. Bitwa miała rozegrać się na polance nieopodal wioski zwanej Grunwaldem.

Wojska krzyżackie na polecenie mistrza cofały się. Jagiełło postanowił zaatakować, w krótkim przemówieniu zachęcił rycerzy do walki i udał się z niewielką strażą na wzgórze, aby stamtąd kierować bitwą. Wojsko polskie odśpiewało Bogurodzicę i jako pierwsze do ataku ruszyło prawe skrzydło, złożone z lekko zbrojnej jazdy litewsko-ruskiej oraz oddziały tatarskie. Miał je powstrzymać ostrzał artylerii krzyżackiej oraz kusznicy i łucznicy, jednak rozpędzona jazda uporała się z obsługą dział, a strzelcy zostali rozproszeni. Po godzinnej walce prawe skrzydło litewsko-ruskie nie mogło jednak podołać Krzyżakom i rozpoczęło odwrót w kierunku obozu w  Zybułtowie. Witold widząc porażkę swych sił obawiał się, że widok cofających się wpłynie demobilizująco na rycerzy polskich i, aby dodać im odwagi, sam rzucił się w wir walki.

Ulrich von Jungingen nakazał pościg za Litwinami, w którym wzięło udział lewe skrzydło jego armii. Decyzja ta była korzystna dla Jagiełły, gdyż czasowo odciążyła Polaków. W tym czasie prawe skrzydło armii zakonnej zaatakowało chorągiew ziemi krakowskiej z proporcem królestwa polskiego. Polacy z kolei okrążyli chorągiew wielkiego mistrza, zadając ciężkie straty. Zginął Ulrich von Jungingen i marszałek Fryderyk von Wallenrod.

Ostatni etap bitwy to zdobycie obozu krzyżackiego przez konnicę i piechotę pod dowództwem Jagiełły. 16 lipca 1410 r. wojska polskie opuściły pole bitwy i ruszyły w kierunku Malborka. Po długich pertraktacjach zawarto w 1411 r. pokój w Toruniu.