Sokrates - filozofia, poglądy

Jednym z pierwszych filozofów w starożytnej Grecji był Sokrates, nauczyciel samego Platona. Żył on w latach 470 – 399 p.n.e. Powszechnie uznaje się go za jednego z prekursorów budowania swojej filozofii w związku z samym człowiekiem (Sokrates niezwykle często dyskutował z ludźmi, zadawał im różnego rodzaju pytania, także te „filozoficzne).

Myśliciel ten uważał, iż o ile człowiek pozostaje pod władzą bogów i ślepego losu, zwanego przeznaczeniem, o tyle najważniejszą dla niego sprawą powinno być dociekanie, gdzie leży prawdziwe dobro i jak dążyć do niego. Sokrates twierdził również, że aby do niego dotrzeć, trzeba odpowiednio rozpatrzyć takie pojęcia jak: samo dobro, sprawiedliwość, prawda oraz cnota. Zresztą, najlepiej wyrażają to słowa słynnego myśliciela: „Wszystko, co czynimy kierując się cnotą, jest jednocześnie piękne”. Widać zatem, że Sokrates kładł duży nacisk na coś, co dzisiaj nazywamy moralnością, dobrym życiem, właściwym zachowaniem. Stworzył on podstawy pod nową naukę poruszającą te kwestie – etykę.

Jeśli zaś chodzi o sprawy związane z polityką, uznaje się Sokratesa za przeciwnika demokracji, choć obnażał on jedynie niewiedzę i przywary wpływowych osób w mieście. Ci ostatni, czując się  ośmieszonymi, postanowili zemścić się na myślicielu, postawili go przed sądem oskarżając o brak wiary w bogów i deprawowanie młodzieży. Niestety rozprawa zakończyła się dla Sokratesa  niekorzystnie (zresztą niewielką większością głosów). Został skazany na śmierć. Będąc zaś już w celi, nie skorzystał z możliwości ucieczki, która się nadarzyła, twierdząc że prawo należy przestrzegać (wyrok sądu), jakiekolwiek by ono nie było.