Starożytny Egipt

Dzieje Egiptu sięgają około 6 tysięcy lat p.n.e., dokładniejsza data nie jest określona. Kres istnienia tej starożytnej cywilizacji umownie określa się natomiast na rok 395 n.e., kiedy to ziemie nad Nilem dostały się w ręce Bizancjum i były stopniowo chrystianizowane, przynajmniej do czasu arabskich podbojów. Przez cały ten okres kilku tysiącleci Egiptem władało trzydzieści rdzennie egipskich dynastii, spośród których ostatni faraon zakończył swoje władanie w roku 342 p.n.e. Późniejsi władcy narzuceni byli przez zaborców, tak było m.in. w przypadku Achemenidów, wywodzących się z dzisiejszego Iranu, czy też Argeadów z Macedonii, z których rodu wywodził się słynny Aleksander Wielki.

Sama cywilizacja starożytnego Egiptu ukształtowała się wokół rzeki Nil, która to przez wieki miała być dla Egipcjan źródłem pożywienia i wody, ale i jedną z głównych arterii transportowych. To także pośrednio dzięki Nilowi powstała kultura, której ślady trwają do dziś, chociażby w bodajże najbardziej charakterystycznych monumentalnych piramidach – grobowcach faraonów.

Egipcjanie wyróżniali się nie tylko w dziedzinie architektury, ale i astronomii - badając dokładnie położenie gwiazd i planet oraz według nich orientując budynki oraz medycyny - dokonując transplantacji czaszki. Sukcesy odnieśli także na polu matematyki, która związana była też z innymi dziedzinami: potężne egipskie budowle wymagały skomplikowanej wiedzy opartej na obliczeniach, podobnie umiejętności matematyczne umożliwiały wyliczenie areałów potrzebnych do wyżywienia ludności czy zorganizowanie rozbudowanego systemu podatkowego. Cywilizacja egipska stworzyła również swoje własne pismo obrazkowe, zwane hieroglifami i rozpoznawane na całym świecie.