Janos Kadar - Węgry pod przewodnictwem Janosa Kadara

Janos Csermanek urodził się 26 maja 1912 we Fiume na Austro- Węgrzech. W 1931 roku wstąpił do partii komunistycznej, w czasie wojny był jednym z przywódców ruchu oporu. Po wojnie przyjął nazwisko Janos Kadar. W roku 1946 został mianowany na zastępcę sekretarza  generalnego, a już w latach 1948- 1950 objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych.

Od 1951 do 1954 roku był więziony i torturowany jako zwolennik Tito. W końcu został zwolniony z więzienia, choć początkowo został skazany na dożywocie. Od 1956 roku ponownie objął stanowisko wiceministra i ministra w rządzie premiera Imre Nagy`ego. 7 listopada 1956 objął władze po stłumieniu rewolucji. Początkowo uznawany był za dyktatora, który przejmuje radzieckie techniki walki z opozycją. W tym czasie z Węgier zostało wygnanych tysiące ludzi, ogromna liczba osób została uwięziona oraz zamordowany został po tajnym procesie Imre Nagy.

Trzy lata po objęciu władzy przez Kadara rządowi udało się zupełnie skolektywizować rolnictwo. Indywidualne rolnictwo zostało zredukowane do kilku procent gruntów. Na wsi dominowała wielkoobszarowa gospodarka kolektywna, która była dofinansowana przez państwo i intensywnie mechanizowana. Gospodarstwa, które uznawano za zacofane ulegały likwidacji. 

W 1963 roku na Węgrzech zaczął tworzyć się program węgierski, zwany później kadaryzmem lub „gulaszowym socjalizmem”. Kadaryzm nie miał na celu tworzenia nowej ideologi, ale raczej sprowadzał się do teorii sprawowania władzy. Partia powoli zaczęła rozluźniać rygory. Kadaryzm zakładał poszerzenie bazy społecznej reżimu poprzez zaspakajanie potrzeb materialnych. W sklepach pojawiały się rozmaite dobra m. in. lodówki, pralki czy kolorowe telewizory. Na ulicach było coraz więcej prywatnych samochodów, ludzie ubierali się lepiej, a domy handlowe robiły wyprzedaże na wzór zachodni. 

W latach 60- tych pojawiła się grupa działaczy gospodarczych, która parła na otwarcie się Węgier na zachód i pozyskiwanie tam kredytów inwestycyjnych. Węgry skupiły się na turystyce. W Budapeszcie odbudowano hotele wzdłuż Dunaju, które zostały zniszczone za czasów drugiej wojny światowej. Szacuje się, że w 1978 roku Węgry odwiedziło 17 mln. turystów. Państwo prowadziło liberalną politykę paszportową, podpisano umowy międzynarodowe ułatwiające wyjazdy poza Węgry. Za granicę mogła wyjechać przeciętnie sytuowana rodzina.

W latach 80- tych zadłużenie Węgier wynosiło 8 mld dolarów. W 1981 roku doszło do dewaluacji forinta, a kurs na rynku czarnym i oficjalnym niemal się zrównał. Dewaluacja wiązała się z podwyżką cen. Narastał kontrast pomiędzy dobrze, a źle zarabiającymi.

W 1988 dokonano gruntownych zmian w rządzie. Kadara zamienił o 18 lat młodszy Karoly Grósz, który uznawany był za polityka otwartego, zwolennika umiarkowanych reform. W rezultacie Grósz kontynuował dzieło Kadara, który zmarł 6 lipca 1989 roku w Budapeszcie.