Johann Friedrich Herbart - biografia, życiorys

Johann Friedrich Herbart to psycholog, filozof i pedagog niemieckiego pochodzenia. Urodził się 4 maja 1776 roku w Oldenburgu. Jego ojciec był radcą prawnym. W dzieciństwie uległ poważnemu oparzeniu, co uniemożliwiało mu do trzynastego roku życia uczęszczanie do szkoły. Miał przez to problemy zdrowotne. Pobierał wówczas prywatne lekcje w domu.

Był uzdolniony muzycznie. Od 1788 roku uczył się w gimnazjum w Oldenburgu i gry na fortepianie i wiolonczeli. W 1794 roku rozpoczął studia na wydziale filozofii. W tym czasie należał do organizacji Bund der Freie Männer. Od 1797 roku , tuż po skończeniu studiów, rozpoczął pracę jako pedagog. Zamieszkał wówczas w Bernie, gdzie zapoznał się z pedagogiką Pestalozzi’ego. Kiedy jego matka potrzebowała pomocy, bez wahania wrócił do Niemiec. Zamieszkał wówczas w Bremie u Johanna Smidta.

W 1802 roku obronił swoją pracę doktorską i habilitacyjną. Został wówczas wykładowcą na uniwersytecie w Getyndze. Trzy lata później został profesorem nadzwyczajnym katedry filozofii. Zaś w 1809 roku objął katedrę filozofii na uniwersytecie w Königsbergu, przejmując jednocześnie stanowisko po Kancie.

W wieku 63 lat, w 1833 roku odmówiono mu prowadzenia katedry filozofii na uniwersytecie w Berlinie, ponieważ poglądy Herbarta były w tamtych rejonach uznawane za zbyt liberalne.

Johann Friedrich to twórca pedagogiki naukowej, co było domeną jego pracy filozoficznej. Zmarł 11 sierpnia 1841 roku w Getyndze.