Jesteś szlachcicem polskim. Czy przyłączyłbyś się do konfederacji barskiej? Opisz działania, które podjąłbyś, żeby zminimalizować skutki I rozbioru Polski

Biorąc pod uwagę, iż Rzeczpospolita chyląca się ku upadkowi potrzebowała reform, które wzmocniłyby kraj, skonsolidowałyby jego społeczeństwo, a przede wszystkim ustanowiłyby nowy porządek, który zapewniłby Polsce pomyślność w przyszłych latach, mój stosunek do konfederacji barskiej z lat 1768-1772 jest niejednoznaczny. Z jednej strony, król Stanisław August Poniatowski próbował ustanowić równouprawnienie wobec ludzi o różnym wyznaniu, co przecież możemy sobie chwalić. W związku z tym trudno powiedzieć, aby konfederacja barska broniła rzeczy słusznej, walcząc o katolickość Polski. Była to w tamym momencie rzecz mniej istotna.

Jednakże konfederacja ta próbowała również bronić innych spraw, bardzo istotnych dla Rzeczpospolitej. Mianowicie próbowano wyzwolić się spod kurateli rosyjskiej, osadzić na tronie innego władcę, który nie byłby zależny od decyzji władcy Rosji. To z pewnością możemy sobie chwalić.

Ostatecznie konfederacja barska, mimo swych początkowych sukcesów, upadła i stała się pretekstem do oskarżania Polskę o anarchię i przeprowadzenia I rozbioru Polski. Choć oczywiście był to jedynie pretekst, gdyż sąsiednie mocarstwa znały po prostu militarną słabość Rzeczpospolitej i pragnęły jego upadku. Sądzę jednak, że konfederacja w obliczu tak wielkich sąsiadów musiała z góry założyć trudności militarne w ich pokonaniu. W związku z tym należało całą sprawę naprawy ojczyzny przeprowadzić w inny sposób. Przede wszystkim, należało w chwili obecnej wyrzec się walki zbrojnej, wesprzeć obecnego króla, Augusta Poniatowskiego, w przeprowadzanych przez niego reformach i po cichu wzmacniać Polską armię, choćby poprzez nakładanie podatków na szlachtę, ograniczenie jej wolności, która dla ustroju Polski była szkodliwa. Dopiero w ostateczności należało się chwycić broni i walczyć o ojczyznę zagrożoną obcym najazdem. Tymczasem wyrzekłbym się wszelkiej walki i szukał pokojowych rozwiązań, w duchu wolności wyznania, swobód obywatelskich, ale i obowiązków takich jak podatki, które winny być przeznaczone na cele wzmacniania kraju. Dlatego też mój stosunek do konfederacji byłby zapewne ostrożny.