Konrad Adenauer - biografia, życiorys

Konrad Adenauer urodził się 5 stycznia 1876 roku w Kolonii. Odebrał bardzo staranne wykształcenie. W roku 1894, dnia 5 marca, zdał egzamin maturalny. Po zakończeniu tego etapu edukacji rozpoczął studia prawnicze w Monachium i Fryburgu. Trzy lata później zdał pierwszy egzamin państwowy, a w roku 1901 drugi i ostatni.

Cztery lata po ukończeniu studiów Adenauer ożenił się. Jego małżonką została Emma Weyer. Związek ten otworzył mu drogę na salony. Para nie cieszyła się swoim szczęściem zbyt długo. Emma zmarła już w roku 1916. Konrad, jako wdowiec, przeżył trzy lata. W roku 1919 poślubił Augustę Zinser, z którą również nie dane mu było dożyć starości, gdyż odeszła do wieczności w roku 1948.

Zawód prawnika dał Adenauerowi możliwość piastowania wielu ważnych urzędów w państwie. Przez pięć lat (od roku 1901 do 1906) pełnił funkcję asesora przy prokuraturze w swoim rodzinnym mieście, a także był sędzią pomocniczym w tamtejszym Sądzie Krajowym. W roku 1906 został wybrany radnym Kolonii, startującym z ramienia Partii Centrum. Trzy lata później został zastępcą nadburmistrza, a w roku 1917 – samym  nadburmistrzem. Jako gospodarz Kolonii, Adenauer dał się poznać z najlepszej strony. Okres sprawowania jego władzy przypadł na lata 1971-1933. Był to czas wyjątkowo trudny dla kraju. Nadburmistrz wolał wyprzedzać wypadki i zapobiegać niekomfortowym sytuacjom, niż zażegnywać kryzysy. Prowadził różnorakie akcje społeczne, takie jak np. zbiórka kaszy. Dzięki temu w okresie I wojny światowej mieszkańcy Kolonii nie musieli martwić się brakiem żywności. Dbał o otoczenie, w którym żył on i pozostali mieszkańcy. Pragnął, aby życie w Kolonii było spokojne i bezpieczne. Budował mosty, drogi, a nawet autostradę, która prowadziła do Bonn.

Rok 1933 był dla Adenauera bardzo ciężki. Zakończyła się jego kariera na stanowisku burmistrza. Władzę w kraju przejęli naziści. Chcieli skupić w swoich rękach całą władzę. Jak łatwo można się domyślić, w takiej sytuacji o rządach parlamentarnych nie było mowy. Były nadburmistrz nie krył swojego niezadowolenia. Jednym z jego przejawów było odmówienie powitania Adolfa Hitlera, który przybywał na teren Kolonii. Mało tego, Adenauer nakazał, aby zdjęto z ulic sztandary przedstawiające swastyki. Taka niesubordynacja musiała zostać zauważona. W związku z grożącym mu niebezpieczeństwem wyjechał w góry Eifel, gdzie przebywał około roku. Wielokrotnie zmieniał miejsce zamieszkania. Nie uchroniło go to przed ujęciem i zamknięciem w obozie koncentracyjnym, z którego zresztą udało mu się uciec. Niedługo Adenauer cieszył się wolnością. Po ucieczce został ponownie schwytany i tym razem osadzony w więzieniu. Po długim czasie jego synowi udało się wydostać ojca na wolność, ale nastąpiło to dopiero w roku 1944.

Po ostatecznej klęsce Hitlera życie w Niemczech zmierzało ku odbudowie i stabilizacji. 14 sierpnia 1949 roku odbyły się wybory, w których Adenauer został wybrany na Kanclerza Niemiec. Tym razem również okazał się odpowiednią osobą na odpowiednim stanowisku. Od razu zarządził prace w celu odbudowy zniszczonych Niemiec. Pragnął również nawiązać kontakty z Zachodem. Potępiał zbrodnie popełnione przez dyktatora i był świadomy krzywd, jakie Hitler wyrządził światu. Nie uważał jednak, że obywatele kraju, którzy w dużej mierze nie brali udziału w tym, co się stało, a wręcz sami ponieśli ogromne straty, powinni pokutować za ludzi, z których ideologią się nie utożsamiali i nie chcieli podporządkować się nazistowskiej władzy. Adenauer pragnął, aby Niemcy stali się częścią wspólnoty europejskiej. Tak też się stało. Kraj został włączony do NATO i Unii Europejskiej.

To, co może wydawać się kontrowersyjne, to fakt, iż kanclerz Adenauer zabiegał o dostęp i możliwość produkowania broni nuklearnej przez Niemcy, dając jasno do zrozumienia, że nie można im tego zabronić, a jedynie ułatwić im sprawę – aby Niemcy nie musiały się z tym faktem kryć. We wrześniu roku 1956 kraj przystąpił do Euroatomu.

Konrad Hermann Josef Adenauer zmarł 19 kwietnia 1967 roku w Rhöndorf.