Włodzimierz Lenin - biografia, życiorys

Włodzimierz Lenin czyli Władimir Iljicz Uljanow urodził się 22 kwietnia 1870 roku w Symbirsku. Był synem Nikołaja Wasiliewicza Uljanowa, nauczyciela i działacza oświatowego oraz Marii Aleksandrownej (z domu Blank), pochodzenia niemiecko-szwedzko-żydowskiego.

Uczęszczał i skończył gimnazjum klasyczne w rodzinnej miejscowości (lata 1879–1889). Ukończył szkołę z wykształceniem średnim. Za swój wzór stawiał Nikołaja Czernyszewskiego, rewolucjonistę-radykała, którego ideologia miała istotny wpływ na myślenie Lenina.

Starszego brata Włodzimierza, Aleksandra, stracono za udział w przygotowaniach spisku na życie cara w 1887 roku. Aleksander jako pierwszy zapoznał Lenina z literaturą o treściach marksistowskich. Włodzimierz studiował na wydziale prawa na Uniwersytecie w Kazaniu, skąd usunięto go za udział w studenckich wystąpieniach o charakterze protestacyjnym. Uczelnię ukończył w 1892, złożywszy egzaminy z prawa w Uniwersytecie Petersburskim, po czym zajął posadę adwokata w Samarze. W zawodzie tym nie wytrwał długo. W sierpniu 1893 roku zamieszkał w Petersburgu, gdzie związał się z marksistami. Walczył z narodnikami i „legalnymi marksistami”.

W 1895 roku przebywał Szwajcarii, był także w Paryżu i w Berlinie. Tam zapoznawał istotnych przedstawicieli marksizmu. Po powrocie do Rosji w tym samym roku przyczynił się do zjednoczenia kółek marksistowskich w organizację „Związek Walki o Wyzwolenie Klasy Robotniczej”. Został aresztowany, lecz nie zaprzestał sterowania związkiem – robił to nawet zza krat. W 1897 roku zesłano go na teren wschodniej Syberii. Po powrocie emigrował do Szwajcarii i Niemiec, był redaktorem pisma politycznego „Iskra”. W roku 1901 wykluł się pseudonimu „Lenin”, którego używał w swoich listach do Jerzego Plechanowa.

Lenin pozostawał pod stałą obserwacją służb policyjnych. Przybył do Londynu, gdzie ukrywał się pod pseudonimem Richter. W 1902 r. wydał książkę pt. „Co robić?” Objaśniał w niej zadania partii socjalistycznej i wykładał misję rewolucyjnej inteligencji. W 1903 roku brał udział w Zjeździe Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (SdPRR), który doprowadził na przewodzonych przez Włodzimierza Lenina bolszewików oraz mienszewików.

Kiedy w 1905 roku wybuchła rosyjska rewolucja, Lenin zarządzał działaniami bolszewików z Szwajcarii. Na krótko powrócił do Rosji, ponownie wyjechał do Szwajcarii, po czym udał się do Francji, gdzie parał się aktywnością publicystyczną. Kiedy rewolucja upadła, podczas pobytu w Genewie ukończył pracę nad książką „Materializm a empiriokrytycyzm”, która ustanowiła podwaliny pod filozofię marksistowsko-leninowską.

Po rewolucji lutowej władze Niemiec zezwoliły Leninowi na powrót do ojczyzny. Tam miał zająć się działalnością rewolucyjną ułatwiającą Rosji wyjście ze stanu wojny i polepszenie pozycji Niemiec.

Włodzimierz Lenin powrócił do Rosji w specjalnym pociągu w zaplombowanym wagonie. W kwietniu 1917 roku udał się do Petersburga. Ogłosił tzw. tezy kwietniowe, w których zawarł reguły działania i program partii bolszewickiej. Po lipcowym krwawym stłumieniu manifestacji bolszewickich o charakterze antywojennym, Lenin uciekł do Finlandii, natomiast bolszewicy zostali zdelegalizowani.

Po wybuchu rewolucji październikowej w nocy z 24 na 25 października 1917 roku Lenin przewodniczył rządowi rewolucyjnemu – Radzie Komisarzy Ludowych. W tym czasie Rada ogłosiła deklarację praw narodów Rosji. Bolszewicy na swoich terenach doprowadzili do wybuchu krwawych walk z przeciwnikami politycznymi. Te zmagania przyczyniły się do wybuchu wojny domowej w Rosji, w takcie której życie straciły miliony osób. Kiedy partia bolszewicka doszła do władzy Lenin pertraktował pokojowo z Niemcami oraz z Austrią. W 1918 roku w Brześciu podpisano separatystyczny układ pokojowy. W 1918 roku Lenin został ranny w wyniku zamachu dokonanego przez Fanny Kapłan. 30 grudnia 1922 roku Rosja radziecka zmieniła w wyniku działania Lenina nazwę na Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Lenin umarł 21 stycznia 1924 roku po trzech wylewach, które go sparaliżowały i spowodowały utratę mowy. Został pochowany w Mauzoleum na Placu Czerwonym w Moskwie.