Konflikt izraelsko-arabski

Arabsko-żydowskie starcia rozpoczęły się na terenie Palestyny jeszcze przed utworzeniem państwa Izrael, gdy jednak było już wiadomo, że jakieś zmiany zajdą. W lutym 1947 roku ONZ zadecydowało o podziale Palestyny. Ów podział sprzyjał wybuchowi konfliktu, powstało bowiem  państwo o powierzchni 14 477 km. kwadratowych, na którego obszarze wciąż żyło 45% ludności arabskiej. Dodatkowo, gdy rozpoczął się proces imigracji do nowego państwa, przybywali tu Żydzi z różnych krajów. Także religia stanowić mogła punkt zapalny między Żydami a Arabami. Już w listopadzie 1947 roku Palestyńczycy rozpoczęli napady na żydowskie osiedla, a sytuacja tylko się zaogniła wraz z oficjalnym powstaniem Izraela.

Do lat osiemdziesiątych miało miejsce pięć wojen izraelsko-arabskich. Pierwsza wybuchła po uroczystości proklamowania państwa Izrael w Tel Awiwie i trwała od maja 1948 roku do lata 1949 roku. Zaatakowały oddziały arabskie. Izrael nie miał jeszcze regularnej armii, ale powołał ją na początku wojny i szybko pokonał agresora, poszerzając jednocześnie terytorium Izraela. Druga wojna - kryzys sueski - rozpoczęła się w roku 1956 (jesienią) i trwała do wiosny 1957 roku. Dotyczyła konfliktu z Egiptem. Interweniowała Wielka Brytania oraz Francja, bombardując Egipt. Trzecia wojna, wojna sześciodniowa, rozegrała się w dniach 5-10 czerwca 1967 roku i zakończyła się kolejną klęską Egiptu. Czwarta - Jom Kippur - to październik roku 1973. Po jej zakończeniu Egipt uznał oficjalnie istnienie państwa Izrael i zdecydował się na dyplomatyczne stosunki z nim. Ceną był zwrot Egiptowi półwyspu Synaj. W piątej wojnie agresorem był tym razem sam Izrael. Dokonał inwazji na Liban (6-11 czerwca 1982 roku). Celem miały być wojska OWP (Organizacja Wyzwolenia Palestyny, utworzona w roku 1964). Konflikt został zakończony przy mediacji sił ONZ.