Misja św. Wojciecha - opracowanie

Wojciech z rodu Sławnikowiców urodził się około roku 956 w Libicach, w majątku swojego ojca Sławnika, jako szósty jego syn z małżeństwa ze Strzeżysławą, której pochodzenie nie jest jednoznacznie potwierdzone źródłowo.

Pierwotnie Wojciech nie miał zostać duchownym, ale kiedy ciężko zachorował w młodości i nagle cudownie ozdrowiał, jego ojciec sądził, iż zawdzięcza to szczęście położeniu go na kościelnym ołtarzu – wydarzenie to zadecydowało, że Sławnik, wdzięczny Bogu za uratowanie swojego syna, zdecydował się poświęcić go służbie Kościołowi. Wojciech święcenia kapłańskie przyjął w roku 981, uprzednio wybierając sobie na bierzmowaniu imię Adalbert – na cześć swojego nauczyciela, biskupa magdeburskiego o tym samym imieniu, pod opieką którego znajdował się od roku 972. Przy metropolii w Magdeburgu uczęszczał do renomowanej szkoły, w której nauczył się biegle władać łaciną, językiem niemieckim, a także poznał podstawy mowy pogańskich Wieletów (Lutyków).

Niedługo po przyjęciu święceń zmarł mentor Wojciecha Sławnikowica, arcybiskup Adalbert, i w związku z tym młody subdiakon postanowił wrócić do ojczyzny. W roku 983 został on wybrany na nowego arcybiskupa diecezji praskiej, ale jego zdecydowana...