Rewolucja goździków

W okresie międzywojennym Portugalia znalazła się w głębokim kryzysie. Permanentne konflikty o podłożu ideologicznym prowadziły do niestabilności władzy, a sytuacja gospodarcza z dnia na dzień wyglądała coraz gorzej. Kolejne ekipy rządowe nie były w stanie nic zrobić. Ostatecznie w roku 1928 Antonio de Oliveira Salazar, profesor ekonomii, został ministrem finansów, otrzymując jednocześnie nadzwyczajne uprawnienia, za sprawą których miał przywrócić gospodarce równowagę. Dzięki reformie finansów, jaka przeforsowana została w roku 1931, nastąpiło pewne ustabilizowanie, a sam Salazar stał się wpływowym politykiem. Już rok później został premierem. Stanowisko to dzierżył aż do roku 1968. Wkrótce po objęciu sterów przez Salazara weszła w życie nowa konstytucja, wprowadzająca ustrój korporacyjny i pojęcie „Nowego Państwa”. Była to republika bez parlamentu i partii politycznych.

W czasie swych dyktatorskich rządów doprowadził on do zbliżenia z Hiszpanią generała Franco. Pomimo to, że Portugalia zachowywała neutralność w II wojnie światowej, dyktator wspomagał profaszystowskich sąsiadów dostawami broni i oddziałem ochotników. Po wojnie i wstąpieniu do NATO, Portugalii nadal bardzo zależało na zachowaniu swych posiadłości kolonialnych. I to właśnie procesy dekolonizacyjne miały być jedną z przyczyn zawalenia się systemu stworzonego przez Salazara.

Sam dyktator w roku 1968 przekazał władzę Marcello Caetano. Za zmianą personalną nie poszły jednak zmiany jakościowe. Salazar aż do śmierci w roku 1970 kierował państwem „z tylnego siedzenia”. W latach 70-tych władza Caetano zaczęła się kruszyć. Kulminacją tego procesu była Rewolucja Czerwonych Goździków z roku 1974.

25 kwietnia grupa portugalskich generałów zrzeszonych w lewicowo-demokratycznym Ruchu Sił Zbrojnych, dokonała przewrotu wojskowego. Wydarzenia ta przebiegały w atmosferze pokojowej, obyło się bez rozlewu krwi. Caetano widząc, że nie ma możliwości stłumić sił rewolucyjnych, sześć godzin po rozpoczęci przewrotu ustąpił ze stanowiska i opuścił kraj. Władze objęła wojskowa Rada Ocalenia Narodowego.

Dwa kolejne lata były okresem dosyć chaotycznym, w którym decydowało się, w którą stronę skieruję się państwo.

Konsekwencją Rewolucji Goździków było rozpoczęcie procesu demokratyzacji w Portugalii. Nastąpiła dekolonizacja terenów zamorskich, a w roku 1976 ogłoszono nową konstytucję. Moment ten definitywnie kończył okres rządów autorytarnych i wojskowych.