Wojny perskie - I wojna perska

Na wybrzeżach Azji Mniejszej Grecy pojawili sie już u progu I tysiąclecia p.n.e., ale dopiero w VI w p.n.e. wyszli z izolacji wytworzonej przez nieprzychylny niegrecki świat. Wówczas powstało niemal tożsame kulturowo i cywilizacyjnie państwo Lidyjskie, którego zwierzchność nie była wiele uciążliwa dla greckich miast w Jonii. Sytuacja ponownie zmieniła się na ich niekorzyść w drugiej połowie VI w. p.n.e. kiedy to cały niemal Bliski Wschód stał się teatrem ekspansji Persji dowodzonej przez Cyrrusa II Wielkiego.

Panowanie perskie oznaczało dla Greków konieczność płacenie uciążliwego rocznego trybutu oraz pogodzenie się z ich ingerencją w wewnętrzne sprawy polis, co wzbudzało szczególną niechęć wśród przyzwyczajonych do swojej autonomii dumnych Greków. W takiej atmosferze wybuchła w roku 499 p.n.e. rebelia w Milecie skierowana przeciwko Persji, do której stopniowo przyłączały się kolejne miasta. Na udzielenie skromnej pomocy rodakom po drugiej stronie Morza Egejskiego zdecydowały się jedynie Ateny i Eretria a mimo tego powstańcom udało sie odnieść szereg sukcesów, spośród których największym było odbicie z rąk perskich miasta Sardes. Jednak w 494 r. p.n.e. do stłumienia powstania skierowana została...