Dwight Eisenhower - biografia, życiorys

Dwight Eisenhower urodził się w 1890 roku w Denison w stanie Teksas. Pochodził z ubogiej rodziny o niemieckich korzeniach. Rodzice chłopca – Dawid i Ida Eisenhower – byli bardzo religijni, należeli do konserwatywnego kościoła w Riven Brethren, w 1895 roku matka została Świadkiem Jehowy. Doskonała znajomość Biblii oraz religijność na trwałe zapisały się w życiu Eisenhowera.

Edukację rozpoczął w 1896 roku, uczęszczał kolejno do szkoły podstawowej Lincolm Elementary School, Garfield Junior Hight School oraz Abilene Hight School. W okresie szkolnym Dwight interesował się sportem i arytmetyką. Fascynowała go również historia starożytna. Po zakończeniu średniego stopnia edukacji Eisenhower chciał udać się do collegu, lecz nie pozwoliły na to problemy finansowe jego rodziny. Był więc niejako zmuszony do wybrania bezpłatnej szkoły wojskowej, decyzja ta zdeterminowała jego dalsze losy. W 1911 roku wstąpił do akademii wojskowej w West Point. Jako uczeń niczym się nie wyróżniał. Szkołę opuścił ze stopniem podporucznika, został skierowany do jednostki w San Antonio. Tam też ułożył swoje życie prywatne – w 1916 roku wziął ślub z Mary Doud, miał z nią dwóch synów.

Po wybuchu I wojny światowej Eisenhower uniknął wysłania na front – był w tym czasie dowódcą ośrodka szkolenia dla czołgistów. Od 1922 roku do 1924 przebywał pod dowództwem Foxa Connora w strefie Kanału Panamskiego. Connor był ważna postacią w życiu przyszłego prezydenta – zachęcał go do dalszej nauki, szczególnie w dziedzinie planowania i strategii. W latach 1925-1926 studiował w Akademii Sztabu Generalnego, w której był najlepszym uczniem (pierwsze miejsce na dwudziestu czterech  studentów). To właśnie wówczas zwrócił na niego uwagę Departament Wojny USA. Potem kariera Eisenhowera potoczyła się szybko.

Od 1929 roku do 1933 roku pełnił funkcję zastępcy pomocnika sekretarza wojny, został również awansowany na kapitana brygady. Po przystąpieniu Ameryki do II wojny światowej Dwigh Eisenhower pełnił bardzo istotne funkcje wojskowe. W 1942 roku był naczelnym dowódcą wojsk amerykańskich lądujących w Afryce Północnej. Prowadził również inwazję na Sycylię i Włochy. Otrzymał dowództwo nad wojskami alianckimi w całej Europie Północno-Zachodniej. Był również jednym z organizatorów lądowania w Normandii. Po zwycięstwie aliantów pełnił funkcje dowódcy amerykańskich sił okupacyjnych w Niemczech. Po zakończeniu wojny Eisenhower stał się ważnym autorytetem w dziedzinie wojskowości. Został amerykańskim przedstawicielem w Sojuszniczej Radzie Kontroli, opracował, chwalony za merytoryczność, raport o broni atomowej oraz wspierał tworzenie struktur wojskowych NATO. Wszystkie te działania sprzyjały jego zaangażowaniu w politykę.

Z armii wystąpił w czerwcu 1952 roku. W tym samym roku został kandydatem Republikanów w wyborach prezydenckich, które wygrał uzyskując 55% poparcia. Dwight Eisenhower został zaprzysiężony 20 stycznia 1953 roku jako 34. Prezydent Stanów Zjednoczonych. W lipcu tego samego roku został podpisany rozejm z Koreą. Prezydent był przekonany, że kluczem do utrzymania pokoju na świecie jest wzmacnianie paktów wojennych oraz wspólnych strategii USA i Europy. Ze jego prezydentury rozpoczęto remilitaryzację RFN, w 1958 roku utworzono NASA oraz Departament Zdrowia, Oświaty i Świadczeń Socjalnych. W 1956 roku Eisenhower został wybrany na drugą kadencję.

Do jej najważniejszych osiągnięć należało przyłączenie do terytorium USA dwóch stanów –  Alaski i Hawajów. Z punktu widzenia politycznego najistotniejszym osiągnięciem Eisenhowera w drugiej kadencji było stworzenie tzw. Doktryny E., która określała i regulowała stosunek USA do państw Bliskiego Wschodu. Podczas sprawowania prezydentury polityk bardzo chorował, doznał wielu zawałów i wylewów, zawsze jednak skrupulatnie wypełniał swoje obowiązki. Po odejściu na emeryturę wciąż angażował się w sprawy kraju będąc doradcą kolejnych prezydentów, opublikował również pamiętniki.

Dwight Eisenhower zmarł w 1969 roku mając 78 lat.