II wojna światowa - Włochy w II wojnie światowej. Kampania włoska - zakończenie

Przełamanie niemieckiego oporu na Linii Gustawa znacznie przyspieszyło aliancki marsz na północ. 4 czerwca 1944 r. żołnierze amerykańscy wkroczyli do opuszczonego przez wojska niemieckie Rzymu, w którym zastana w mieście ludność wiwatowała na cześć swoich wybawców. Jednak Niemcy w tym czasie zdążyli się już przegrupować i rozpoczęli przygotowania do obrony na ostatniej, jeszcze nie dokończonej, umocnionej linii - Linii Gotów.

Zdobycie jednej ze stolic państw Osi, mimo iż było wielkim sukcesem, nie było celem w samym w sobie, gdyż nie doprowadziło do zakończenia walk na Półwyspie Apenińskim. Dowodzący kampanią włoską gen. Alexander miał świadomość, że musi się spieszyć, ponieważ operacja „Overlord” na północy Francji zepchnie front włoski na drugi plan oraz skutkować będzie utratą najlepszych jednostek, które zostaną przerzucone do Francji a także spodziewanymi problemami z zaopatrzeniem. Dlatego właśnie niezwłocznie po zajęciu Rzymu oddziały sprzymierzonych otrzymały rozkaz kontynuowania marszu na północ oraz podążania za wycofującymi się dywizjami Wermachtu.

Niemcy, chcąc zyskać czas potrzebny do wykończenia umocnień na Linii Gotów, nieustanie sabotowali działania aliantów. Sprzyjające raczej obronie niż działaniom ofensywnym ukształtowanie terenu pozwoliło im stawić skuteczny opór na organizowanych przez siebie pospiesznie liniach obrony (trazymeńskiej, obrony Arezzo) a fakt ten dodatkowo ułatwiał nieskoordynowany charakter działań aliantów. Niewątpliwym sukcesem żołnierzy niemieckich było związanie głównych sił nieprzyjaciela na odcinku od Rzymu do rzeki Arno przed dokładnie dwa miesiące - do 4 sierpnia 1944 r., po wcześniejszym opanowaniu miast Arezzo, Livorno, Ankona oraz Florencja.

Plan sforsowania niemieckiej Linii Gotów przez wojska sprzymierzonych (osłabione dodatkowo przymusowymi posiłkami skierowanymi na południe Francji - operacja „Anvil”, mająca wspomóc wielką ofensywę w Normandii) skoncentrowanie większości sił niemieckich gen. Kesselringa wzdłuż Adriatyku, gdzie pozorny atak miały przeprowadzić dywizje brytyjskie a następnie uderzenie 5. Armii amerykańskie w środkowej części frontu, otrzymał kryptonim „Olive”. Kluczową sprawą dla powodzenia operacji był element zaskoczenia Niemców, którzy zostaliby zmuszeni do walki na dwa oddalone od siebie fronty. Szturm rozpoczął się 25 sierpnia 1944 r. i przeprowadzany w kilku falach zakończył się wyparciem sił niemieckich w grudniu 1944 r. Nowy rok jednak zastał sobie strony w sytuacji patowej, ponieważ alianci nie osiągnęli głównego zamierzenia swojej ofensywy, czyli zdobycia Bolonii i dotarcia do doliny Padu a Niemcy nie byli w stanie utrzymać głównych umocnień Linii Gotów.

Wiosną rozpoczęła się zmasowana i ostateczna ofensywa wojsk alianckich na północy Włoch. Przełomowym jej miesiącem okazał się być kwiecień kiedy w końcu to została zdobyta Bolonia (21 kwietnia 1945 r.) a partyzanci włoscy, którzy rozpoczęli skoordynowane, równoległe powstania w największych miastach, schwytali a następnie rozstrzelali Mussoliniego 28 kwietnia 1945 r. Ostatnie oddziały niemieckie na północy Włoch skapitulowały 2 maja 1945 r.