Winston Churchill - biografia, życiorys

Winston Churchill – właściwie Winston Leonard Spencer Churchill urodził się 30 listopada 1874 roku w Blenheim Palace (w Woodstock w hrabstwie Oxfordshire), a zmarł 24 stycznia 1965 roku w Londynie. Jego ojcem był Randolph Churchill – polityk i działacz Partii Konserwatywnej. Jego matką była Janette Jerome – córka wpływowego finansisty.

Dzieciństwo spędził w szkole Harrow School, gdzie mieszkał w internacie. Potem dostał się do Royal Military Academy, gdzie zyskał stopień podporucznika i wraz ze swoim regimentem wyruszył do Indii. W czasie pobytu w Indiach, znalazł także czas na prywatne eskapady na Kubę, gdzie podpatrywał kubańskich powstańców. Pisał stamtąd „listy z frontu”, na których zarabiał w dzienniku „Daily Graphic”, dzięki czemu pokrył koszty wyjazdu.

Jego kariera dziennikarska rozwinęła się jeszcze bardziej, kiedy wyruszył na Bałkany. Potem wraz z wojskami wysyłany był do Sudanu. Po powrocie do kraju planował w roku 1899 dostać się do parlamentu, jednak nie zdobył wystarczającej liczby głosów. Później wyruszył do Afryki w charakterze korespondenta wojennego. Tam dostał się do niewoli, ale udało mu się uciec. Powrócił do kraju okryty sławą (również i książki, które napisał wypromowały jego postać) i z partii konserwatystów z powodzeniem startował do parlamentu.

Nastąpił okres ciężkich walk najpierw po stronie konserwatystów, którzy jednak swoim programem nie spełniali jego oczekiwań, więc postanowił przenieść się do partii liberałów. W roku 1906 kandydował z ramienia tej partii z okręgu Manchester North West (z powodzeniem). Zasłynął jako wspaniały orator, autor wielu pamiętnych przemówień, dlatego szybko zyskał uznanie oraz uwagę najbardziej znanych i znaczących polityków. Cztery lata później pracował już w ministerstwie spraw wewnętrznych. Po raz pierwszy użył wojska, aby „załagodzić” zamieszki cywilne. To przede wszystkim on stał za decyzją o przystąpieniu Wielkiej Brytanii do I wojny światowej po ataku Niemiec na Belgię. Jego plan o zaatakowaniu półwyspu Gallipoli nie wypalił i w efekcie Churchill poddał się do dymisji. Powrócił do wojska.

W roku 1916 powrócił do polityki jako minister uzbrojenia. Miał operację wyrostka robaczkowego, a kiedy wyszedł ze szpitala, dowiedział się o upadku rządu. Żartobliwie mówił wtedy, że pozostał „bez urzędu, bez miejsca w Parlamencie, bez partii i bez wyrostka”. W latach trzydziestych ponownie powrócił do polityki, pisał także książki. Po upadku rządu Chamberlaina to on otrzymał tekę premiera. Po wojnie Churchill uparcie dążył do zmniejszenia znaczących wpływów ZSRR w całej Europie. Po raz pierwszy użył także sławnego określenia „żelazna kurtyna” odnoszącego się do podziału starego kontynentu na Wschód i Zachód.

Miał żonę – Clementine Hozier, z którą wziął ślub w Westminsterze w roku 1908. Miał z nią pięcioro dzieci: Dianę Churchill, Randolpha Fredricka Edwarda Churchilla, Sarę Millicent Hermione Spencer Churchill, Marigold Frances Churchill, Mary Spencer Churchill (wyszły za mąż za polityków).

Zmarł 24 stycznia 1965 roku w wieku dziewięćdziesięciu lat na udar mózgu. Pochowany został 30 stycznia, wcześniej jego ciało przez kilka dni było wystawione na widok publiczny. Dostał wiele odznaczeń, między innymi: Krzyż Wolności I klasy, został kawalerem Orderu Podwiązki, został także honorowym obywatelem Stanów Zjednoczonych.     

Do tej pory Winston Churchill uznawany jest za jednego z najwybitniejszych mężów stanu. Nie był zbyt dobrym strategiem, ale znakomitym politykiem i wielkim patriotą. Niestrudzenie powracał na scenę polityczną kraju pomimo wielu niepowodzeń – w szczególności tych podczas II wojny światowej.