Celtowie - historia

Podobnie jak w przypadku innych ludów barbarzyńskich, rodowód Celtów nie jest do końca jasny. Przyjmuje się, iż krąg kultury celtyckiej rozszerzał się (od przełomu VII i VI wieku p.n.e.) z terenów dzisiejszych południowych Niemiec, ogarniając stopniowo Francję, Wyspy Brytyjskie, sięgając Hiszpanii, a także wschodnich wybrzeży Morza Czarnego.

Biegli w obróbce rudy żelaza Celtowie znacznie usprawnili rolnictwo, wprowadzając do użytku żelazne radła, wykorzystywane przy orce. Zboże mielili innowacyjnymi obrotowymi żarnami. Ze względu na znaczną ekspansję, przenosili pomysły innych kultur, często znacznie je udoskonalając. Choć, prócz kapłanów, nie potrafili pisać, cywilizacja europejska zawdzięcza im wiele wynalazków, wytyczających drogę rozwoju.

Społeczeństwo celtyckie tworzyli przedstawiciele trzech warstw: kapłani (bardów, wieszczów i, przede wszystkim, druidów; Celtowie stworzyli piękny, choć nierzadko okrutny, rozbudowany system religijny), wojownicy i rolnicy. Dużym szacunkiem cieszyli się rzemieślnicy, zwłaszcza kowale.

Celtowie łączyli się w plemiona, które często toczyły ze sobą zbrojne spory. Słynęli jako szaleńczo odważni wojownicy, których obawiali się nawet Rzymianie. Ci ostatni szybko wykorzystali charakteryzujący Celtów chaotyczny i niezorganizowany sposób prowadzenia bitew, odnosząc wielkie zwycięstwa, które w rozrachunku, doprowadziły do tryumfu Rzymu.