Kartka z pamiętnika Elizy - „Skąpiec” Moliera

24 marca
Ojciec znów dziś napomykał o ślubie z panem Anzelmem. On jest dużo starszy ode mnie i chociaż miły, to ja wcale nie chcę za niego wychodzić. Ojciec zachwala go na różne sposoby, a już najczęściej przypomina o jego majątku. Ale mnie nie obchodzą pieniądze, ja chcę poślubić Walerego, nie wyobrażam sobie, żeby ojciec mógł dopiąć swego.

To samo dotyczy Kleanta, tylko on jest chyba w jeszcze gorszej sytuacji niż ja. On kocha się z wzajemnością w Mariannie, którą tata wybrał na żonę dla siebie! Kleant jest zrozpaczony, ale powiedział, że musi coś wymyślić, że na pewno tak tego nie zostawi.

Tata z dnia na dzień staje się coraz gorszy. Jego chciwość jest coraz większa i zachowuje się coraz bardziej absurdalnie. Kilkanaście razy na dzień chodzi do ogrodu, żeby sprawdzić, czy jego ukochana szkatułka nie zniknęła. Oczywiście nie ma pojęcia, że my wiemy o jej istnieniu, bo pewnie chodziłby z nią cały czas przy sobie. Tę kasetkę ojciec traktuje lepiej od nas. Widziałam wczoraj przez okno, jak mówił do niej czule jak do dziecka.

Życie dla mnie i brata jest w domu bardzo nieznośne. Tata z wiekiem robi się coraz bardziej zrzędliwy i w dodatku wyrzuca nam rzeczy, których nie zrobiliśmy. Ostatnio Kleant wrócił ze spotkania z przyjaciółmi i już od progu usłyszał, że trwoni na bzdury pieniądze ojca.

A on nie daje nam prawie nic, a już na pewno nie na przyjemności. Ja chodzę w znoszonych ubraniach, a jak trzeba kupić coś naprawdę niezbędnego i proszę tatę o trochę pieniędzy, to najpierw gdera godzinę, albo i dwie, jakie to ma rozrzutne dzieci, jak chcemy go oskubać ze wszystkich oszczędności, jacy my w ogóle jesteśmy niewdzięczni, mimo że on tyle dla nas robi i wtedy dopiero daje jakieś marne grosze, które zwykle nie starczają na nic.

Chciałabym już wyrwać się z tego domu i żyć normalnie razem z moim ukochanym. Żeby nie musieć już wysłuchiwać, jaką to jestem złą i pazerną córką