William Szekspir „Romeo i Julia” - problematyka utworu

„Romeo i  Julia” to z pewnością jedno z najbardziej znanych dzieł Szekspira. Badacze uważają, że powstawało ono w latach 1591–1595, a jego pierwsze wydanie miało miejsce w 1597 roku. Historia miłości, która połączyła przedstawicieli dwóch zwaśnionych rodów szybko stała się niezwykle popularna i do dzisiaj cieszy się wielkim zainteresowaniem, czym można się przekonać, przeglądając program dowolnego teatru.

Tragedia Szekspira opisuje wydarzenia mające miejsce we włoskim mieście – Weronie. Żyły tam dwa rody, które od wieków toczyły spór. Wzajemnej nienawiści nie było końca, a przedstawiciele jednej strony gotowi byli ponieść największą cenę, byle tylko wyrządzić krzywdę drugiej. W tych nieprzyjaznych warunkach narodziła się miłość między dwojgiem młodych ludzi – czternastoletnią Julią (wywodząca się z Kapuletich) oraz szesnastoletnim Romeem (przedstawicielem Montekich). Łączące ich uczucie jest szczególnie silne – doprowadza do tego, że są w stanie wyrzec się swoich korzeni, byle tylko zaznać wspólnego szczęścia. Właśnie dlatego postanowili oni wziąć potajemny ślub, udzielony im przez ojca Laurentego.

Nad bohaterami ciąży potężna siła, która przypomina fatum znane ze starożytnych tragedii. Najpierw Romeo staje do pojedynku z Tybaltem – krewnym Kapuletich, który zabił Merkucja (przyjaciela głównego bohatera) w ulicznej bitwie. Monteki dokonuje krwawego rewanżu, za co spotyka go dotkliwa kara – wygnanie. W dodatku matka Julii chciała za wszelką cenę wydać córkę za Parysa. Dziewczyna, pragnąc uniknąć powtórnego małżeństwa, postanowiła spożyć miksturę ofiarowaną jej przez ojca Laurentego. Niestety Romeo nie znał skutków jej działania i, będąc przekonanym o śmierci ukochanej, postanowił popełnić samobójstwo. Julia, ujrzawszy po przebudzeniu ciało męża, wbiła sztylet w swą pierś. Ojciec Laurenty postanowił powiadomić dwa wrogie rody o całej sytuacji, co zaowocowało pojednaniem, na które było już jednak za późno.

W tragedii Szekspira przedstawiona została wielka potęga dwóch skrajnych uczuć – miłości i nienawiści. Pierwsza porywa tytułowych bohaterów i prowadzi ich, pomimo niezgody między ich rodami, przed ołtarz. Pozwala zapomnieć o wszystkich krzywdach i widzieć w drugiej osobie przede wszystkim człowieka, dopiero później członka wrogiej rodziny. Jednakże swój wpływ na losy głównych postaci ma także nienawiść. To ona tłamsi ich uczucie, nakazując im się ukrywać. Przez nią nie mogą cieszyć się szczęściem w sposób otwarty. Dopiero śmierć (poniesiona z miłości) otwiera oczy nienawidzącym się ludziom i pokazuje, że to uczucie prowadzi wyłącznie do nieszczęść.

Znacznie silniejsza od nienawiści jest jednak miłość przedstawiona w dziele Szekspira. Wspólna śmierć nie jest końcem historii Romea i Julii – wręcz przeciwnie – należy rozpatrywać ją jako nowy początek. Bohaterom udało się wyzwolić z sideł wszechobecnej nienawiści, a po opuszczeniu tego świata, będą mogli rozkoszować się swoją bliskością. To właśnie miłość wlała w ich serca wiarę i uczyniła zwycięzcami.