Aleksander Fredro „Zemsta” - opracowanie utworu

Napisana na początku lat 30. XIX wieku komedia „Zemsta” to jedno z najbardziej znanych dzieł Fredry.

Fabuła osnuta została na bazie prawdziwych wydarzeń, których ośrodkiem był konflikt sąsiadów. Akcja utworu rozgrywa się w środowisku szlachty, której przywary i zachowania zostały tu potraktowane z ironią i kpiną. Fredro bawi czytelnika dzięki komizmowi sytuacyjnemu, słownemu i komizmu postaci.

Osią dramatu jest konflikt dwóch szlachciców, którzy zamieszkują jeden zamek, a których charaktery są zupełnie różne. Cześnik Raptusiewicz to człowiek wybuchowy i kłótliwy, Rejent Milczek jest z kolei obłudnikiem. Obaj stanowią swoiste relikty po znikającej powoli z życia społecznego Polski szlachcie, która nie zmieniła się od początku swego istnienia. Groteskowy w swej błahości spór toczy się o mur graniczny.

Wydarzenia splatają się ze sobą w sposób niespodziewany i zabawny. Cześnik chcąc zemścić się na rywalu, swata jego syna Wacława ze swą bratanicą Klarą. Klara i Wacław są szczęśliwi z takiego obrotu sprawy, ponieważ się kochają. Kandydatem do ręki Klary jest też Papkin – zabawna postać tchórzliwego narcyza – który zostaje przez dziewczynę sprytnie odesłany z kwitkiem. Sam Cześnik pragnie ślubu z majętną wdową Podstoliną, którą na żonę dla Wacława przeznaczył Milczek. Nieoczekiwana zgoda zaciętych sąsiadów przychodzi wraz z wieścią, że rzekomy majątek Podstoliny jest własnością Klary.

Aleksander Fredro w swej lekkiej i pełnej humoru komedii ukazał zmierzch polskiej szlachty, którą cechowały rozmaite słabości, wady, przywary jak: pieniactwo, kłótliwość, zaciętość, chciwość, mściwość. To specyficzne środowisko zostało sparodiowane w niezwykle trafny i zabawny sposób.