Wolter „Kandyd” - charakterystyka Kandyda

Kandyd jest główną postacią powiastki filozoficznej Woltera ,,Kandyd, czyli optymizm”. Jest osobą niezmiernie miłą, łagodną, dobrą, rozumną i ładną. Wychowany  na zamku w Westfalii u barona Thunder-ten-trock pod czujnym okiem preceptora Panglossa, który zwykł mawiać, iż wszystko z konieczności musi istnieć dla lepszego celu. Kandyd został wypędzony z zamku, kiedy baron przyłapał go na pieszczotach ze swoją córką, Kunegundą. 

Wtedy zaciąga się do armii bułgarskiej, starając się wnieść w życie postulat wolności jednostki i nadrzędną rolę rozumu, za co grozi mu śmierć. Ucieka więc z wojska do Holandii, gdzie po raz kolejny spotyka Panglossa. Dalsze jego losy stanowią serię niespotykanych i nieprawdopodobnych wręcz przypadków. Najpierw statek, którym Kandyd podróżuje, by dotrzeć do Portugalii, rozbija się u jej brzegów. Kiedy ocalały trafia do Lizbony, przeżywa tam trzęsienie ziemi oraz spotyka Kunegundę. Kandyd zabija jej dwóch kochanków, zamożnego Żyda i wielkiego inkwizytora. 

W obawie przed karą ucieka do Ameryki, a stamtąd kieruje się do Eldorado, który to kraj opuszcza z wielkim majątkiem. Udaje się do Europy, gdzie zostaje okradziony z całego dorobku. Jest jednak szczęśliwy, czeka tylko na wieści o Kunegundzie. Kiedy odnajduje ją w Konstantynopolu, bierze z nią ślub i żyją zgodnie pracując na małym folwarczku. Kandyd wreszcie jest w pełni szczęśliwy, pewien starzec uświadomił mu bowiem, iż praca oddala od człowieka trzy niedole, a mianowicie: nudę, występek i ubóstwo. 

Kandyd poprzez swoje losy udowodnił, iż bycie dobrym i prawym człowiekiem zawsze zostaje wynagrodzone. Pokazuje nam także, iż szczęście dają nam inni ludzie, nie majątek czy władza. To, co wyróżnia Kandyda to niezwykle pozytywna i optymistyczna postawa w stosunku do ludzi, siebie i świata, która, wbrew pozorom, ma ogromną siłę oddziaływania.