Mitologia - co to jest mitologia? „Mitologia” Jana Parandowskiego

Mitologia, zdaniem Jana Parandowskiego, jest zbiorem baśni o bogach i bohaterach. Najważniejszą cechą mitologii jest politeizm, czyli wiara w wielu bogów, w przeciwieństwie do Biblii, która nakazywała wiarę tylko w jednego Boga. Bogowie opisani w mitologii posiadali liczne  funkcje i atrybuty, które określały ich jestestwo. Niejednokrotnie tworzono bogów na wzór i podobieństwo ludzi, posiadali oni często wady i słabości, przypisane głównie do człowieka. Bogowie często ze sobą rywalizowali, zdarzało się także, że nawiązywali bliższe kontakty z istotami ziemskimi, co owocowało nowymi tworami, jakimi byli herosi, półbogowie czy półludzie. Bogów była ogromna ilość, praktycznie każde zjawisko związane z naturą i przyrodą miało swoje bóstwo, któremu oczywiście wszyscy oddawali cześć.

Bogowie bardzo często byli bohaterami mitów, czyli narracyjnej opowieści, która wyrażała i organizowała wierzenia danej społeczności. Mity próbowały wyjaśniać niezrozumiałe zjawiska,  przybliżyć to, co nieznane, stanowiły źródło emocji, odczuć. Ich rola z życiu społeczno religijnym była ogromna, bowiem oprócz wyjaśniania niezrozumiałych zjawisk, pomagały tworzyć więzi społeczne pomiędzy ludźmi, były źródłem zasada moralnych i etycznych, przybliżały człowiekowi role i znaczenie poszczególnych elementów świata, który otaczał człowieka. 

Jeżeli chodzi o pierwotną religię rzymską, ta różniła się znacznie od greckiej. Bogowie  rzymscy mieli w sobie mało życia, żadnych historii, rodowodu, często nawet nie posiadali imion, nie otaczały ich żadne legendy. Nie przeszkadzało to Rzymianom, którzy uważali się za najpobożniejszy naród, cel swój upatrywali w prostocie i skromności życia codziennego. Bogowie rzymscy nie schodzili zbyt często na ziemię, w odróżnieniu od bogów greckich, stronili raczej od obcowania z ludźmi. Nawet, kiedy chcieli ostrzec człowieka, nie pojawiali się osobiście, wydawali tylko odgłos, który informował o niebezpieczeństwie. 

Jan Parandowski pisząc ,,Mitologię” poszukiwał wzorów ładu i harmonii dla współcześnie żyjących ludzi, którzy powinni starać się pogodzić naturę z cywilizacją, zwykłe życie ze wzniosłą sztuką, czy dionizyjski witalizm ze sztuką kontemplacji i wyciszenia.