Carlo Collodi „Pinokio” - charakterystyka bohaterów

Pinokio – jest tytułowym bohaterem powieści Collodiego. Jest postacią dziwną, gdyż został wystrugany z drewna przez starego stolarza o imieniu Dżepetto. Potrafił się poruszać, mówić, słuchać i czuć. Miał wydatny nos, który wydłużał się, kiedy Pinokio kłamał. 

Jak każdy mały chłopiec lubił rozrabiać, był lekkomyślny, łatwowierny, wszędzie było go pełno. Pinokio bardzo łatwo dawał się omamić złym osobom, był uległy i kapryśny. Jednak jego największą wadą była skłonność do kłamstwa, która potęgowała się, kiedy obawiał się kary. Oprócz cech negatywnych, posiadał Pinokio zalety. Potrafił okazać współczucie, był wrażliwy i wyczulony na ludzką krzywdę. Ponieważ pajacyk dzielnie walczył z przeciwnościami losu, dostał nagrodę: z drewnianej kukiełki stał się normalnym chłopcem. Jako chłopiec, Pinokio miał piękne, kasztanowe włosy i niebieskie oczy.

Dżepetto to wiekowy człowiek, można go nazwać ojcem Pinokia, gdyż to on wystrugał drewnianego pajacyka. Był bardzo dobrą osobą, poczciwą, ufną i wybaczającą. Całą swoją miłość przelał na Pinokia, do końca wierząc, iż stanie się kiedyś normalnym chłopcem.

Lis i kot to dwaj oszuści, którym Pinokio zaufał. Z premedytacją wykorzystali naiwność chłopca. Ostatecznie Pinokio zrozumiał jednak, że lis i kot nie są jego przyjaciółmi i zostawił ich, nie udzieliwszy im pomocy. 

Dobra wróżka była jak gdyby matką chrzestną Pinokia, czuwała nad bezpieczeństwem pajacyka, udzielała mu dobrych i przydatnych rad. Wierzyła, że Pinokio w końcu przemieni się w prawdziwego chłopca za sprawą zmiany charakteru, która dokona się nie dzięki mocy czarów, ale faktycznej, prawdziwej metamorfozie.