Witold Gombrowicz „Ferdydurke” - charakterystyka Zosi

Powieść Witolda Gombrowicza należy do nurtu literatury absurdu i groteski. „Ferdydurke” zrewidowało spojrzenie na literaturę. Już sam tytuł powinien zastanowić czytelnika - znaczenie słowa „Ferdydurke” do dziś jest nierozszyfrowane. Sam Gombrowicz nie ustosunkował się do debaty, która wywiązała się wokół tego słowa. Najprawdopodobniej słowo to znaczy tyle, że nic nie znaczy. 

Akcja powieści dzieje się w trzech miejscach. Najpierw bohater spędza czas w klasie szkolnej, potem akcja przenosi się do liberalnego domu Młodziaków, aby ostatecznie znaleźć się w konserwatywnym dworze Hurleckich. Zosię - a właściwie Zutę - bohater poznaje na stancji u Młodziaków. Para inżynierów jest dumna ze swoich postępowych poglądów; Młodziakowie starają się być jak najbardziej nowoczesnymi ludźmi. Pęd do przodu wyraża się w każdym elemencie ich życia; w ubiorze, stylu życia czy sposobie mowy. Także rozmowy, które toczą się w domu Młodziaków są nacechowane nowoczesnością, rodzice są otwarci na nowe znajomości córki i w żaden sposób nie ograniczają jej wolności. Wręcz przeciwni, deklarują gotowość do finansowania jej zachcianek.

Mieszkanie Młodziakowie urządzają w sposób awangardowy; tak że dorastająca córka mieszka nie w swoim pokoju, ale niemalże w holu. W tym samym duchu wychowują córkę, która nie tylko przejmuje od nich wzorce, ale także wyprzedza rodziców swoją postawą. Żyje wg zasad: „brak szacunku, brak kultu przeszłości, dancing, kajak, Ameryka, instynkt chwili, carpie diem”.

Zuta jest osobą spokojną - nic nie jest wstanie wyprowadzić ją z równowagi. Cechuje ją także naturalność, brak wszelkich zahamowań oraz nie przejmowanie się otaczającą ją rzeczywistością. W relacjach damsko-męskich przejmuje inicjatywę, onieśmiela chłopaków swoją postawą. Temperament dziewczyny sprawia, że Józio jest zafascynowany Zutą. Kiedy bohater stara się wyrwać spod uroku dziewczyny, aranżuje sytuację, która ma na celu zdemaskować fałszywość postawy Młodziaków. Kiedy w pokoju Zosi Młodziakowie jednocześnie znajdują Kopyrdę i profesora Pimpko, zrzucają maskę nowoczesności. Awantura jest przypieczętowaniem zarysowanej przez Gombrowicza scenki obyczajowej.