„Pieśni o Rolandzie” - charakterystyka Rolanda

Roland jest głównym bohaterem poematu rycerskiego pt.: „Pieśń o Rolandzie”. Jest on francuskim hrabią i siostrzeńcem cesarza Karola Wielkiego. Do dziś uważa się go za ideał średniowiecznego rycerza.

Roland miał piękne, atletyczne ciało oraz nienaganną postawę. Na kartach tekstu odziany został w zbroję, nosi złote ostrogi, jego hełm zdobią drogocenne klejnoty. Utwór nie skupia się zbytnio na jego fizyczności, więc pozostałych szczegółów możemy się tylko domyślać. Czytając „Pieśń o Rolandzie” możemy przekonać się o niesamowitej sile rycerza-  w momencie, gdy dmie w róg, jego dźwięk rezonuje na odległość trzydziestu mil.

Roland to nie tylko wierny swej ojczyźnie rycerz, lecz również głęboko oddany Bogu chrześcijanin. Określany jest wieloma przymiotami, takimi jak: dzielny, mężny, szlachetny, a także - wspaniałego serca, zacny i potężny hrabia, pyszniejszy od lwa lub leoparda. Dla swego króla Karola zdobywa nowe ziemie, mężnie walczy i jest w stanie poświęcić swe życie dla dobra kraju i jego zwycięstwa. Jest wrażliwy, dba o swoich towarzyszy podróży, opłakuje śmierć Oliviera, modli się za dusze zmarłych, którzy walczyli u jego boku.

Roland jest honorowym rycerzem, nie prosi nikogo o pomoc i sam walczy z wrogiem wierząc, że ma za sobą siły potężniejsze od własnego ramienia i miecza. Dowodzi tylną strażą armii Karola Wielkiego, co mówi mu, że zasłużył na wielkie zaufanie władcy.

Bezgranicznie ufa Bogu i wierzy, że znajduje się po właściwej stronie, a jego walka jest słuszna. Odmawia pokutę, zażarcie modli się do swego Pana. Koń i miecz to jego dwa atrybuty, do których jest bardzo przywiązany. Nawet na łożu śmierci, mając świadomość końcu swego życia, kładzie pod swym ciałem róg oraz miecz, a twarz zwraca w kierunku ojczyzny - Hiszpanii. Jedyną rzeczą, jakiej nie może znieść, jest myśl o tym, że jego atrybuty i święte relikwie trafią w niepowołane ręce - w ręce ludzi, którzy nie tylko nie będą w stanie ich docenić, ale wręcz je zbezczeszczą. Gdyby mógł i miał jeszcze dostatecznie dużo sił, postarałby się jakoś je uchronić. W ostateczności decyduje się na gest skrycia tych przedmiotów właśnie pod własnym ciałem. W momencie śmierci zwraca się do Boga ufając, że właśnie w ten sposób powinien dokonać żywota.

Na wieść o jego śmierci, narzeczona Rolanda upada i kona - ta informacja kosztowała ją życie. To również świadczy o tym, jak szlachetnym i wspaniałym był człowiekiem. Ten średniowieczny rycerz to uosobienie wszelakich cnót oraz cech, jakie sprawiają, że zasługuje on na miano autorytetu, wzoru do naśladowania. Jego patriotyzm, oddanie, wiara, męstwo, cnotliwość i odwaga to przymioty, których brakuje w dzisiejszym świecie. Jego waleczność, upór w dążeniu do celu, a przede wszystkim – fakt, że hołduje dobru to cechy, których możemy mu zazdrościć. Przepełniała go szlachetność, która wymagała od niego wszelkich wyrzeczeń. Jednak Roland ani przez moment nie zwątpił w słuszność swojego postępowania. Ufał, że wybrał właściwą drogę.