Frances Hodgson Burnett „Mała księżniczka” - „Nawet w najgorszej chwili warto zachować optymizm” - rozwiń zdanie na podstawie książki

Frances Hodgson Burnett w powieści pt.: „Mała księżniczka” zawarła opowieść o losach niezwykłej dziewczynki. Sara Crewe, bo tak nazywa się główna bohaterka, to osoba, która zaznała w życiu wiele cierpienia. Urodziła się i wychowała w Indiach, otoczona miłością i troską swojego taty, który był zamożnym człowiekiem, więc dziewczynce niczego nie brakowało. Dorastała wśród pięknych przedmiotów i pełnej życzliwości służby. W wieku siedmiu lat przybyła do Londynu na Wzorową Pensję dla Panien panny Minchin i chociaż cierpiała bardzo z powodu rozłąki z ojcem, postanowiła jednak być dzielna.

Sara  to bardzo mądra i oczytana dziewczynka. Miała niezwykły talent do wymyślania i opowiadania pięknych historii. Każdą sytuację życiową potrafiła opisać w sposób, który zachwycał słuchacza. Należy tu wspomnieć o sytuacji, gdy Sarze udało się pocieszyć czteroletnią Lotkę. Mała dziewczynka  płakała  i rozżalona wołała, że nie ma mamy. Mama Lotki nie żyła. Sara tak pięknie opowiadała o niebie, gdzie na pewno są wszystkie zmarłe mamusie, że Lotka zachowała to wyobrażenie na długo.

Wydawać by się mogło, że łatwo być optymistą, gdy jest się szczęśliwym, bogatym i kochanym.  Wówczas łatwo pocieszać innych i dzielić się tym, czego mamy dużo. Jednak Sara nie zawsze była bogata. Po śmierci taty została pozbawiona wszystkiego: miłości, opieki, a także rzeczy materialnych, do których przywykła - ubrań i zabawek. Właścicielka Pensji, Panna Minchin, skazuje ją na życie w nędzy. Sara mieszka więc na zimnym poddaszu, często nie dostaje jedzenia, a jej ubrania są znoszone i nieodpowiednie na londyńską  pogodę. Nawet w takiej chwili bohaterka zachowuje optymizm. Pomaga jej w tym wyobraźnia. Dziewczynka  wyobraża sobie, że jest bohaterką jakieś książki i że ten stan rzeczy jest przejściowy. Stara się dostrzec dobre strony w każdej sytuacji. Zachwyca się widokiem, jaki roztacza się z zimnego, obskurnego poddasza. Cieszą ją rzeczy, które może zobaczyć ze swojego okienka, a których nikt nie może ujrzeć z dołu. Zaprzyjaźnia się ze szczurem chociaż wcześniej bała się tych zwierząt. Teraz jego obecność dodaje jej otuchy, w  towarzystwie małego przyjaciela czuje się mniej samotna i nawet cieszy się, że na poddaszu są gryzonie.

Sara nigdy się nie poddaje. Wyobraża sobie, że jest księżniczką, a bycie księżniczką zobowiązuje. Dziewczynka odnajduje radość  w drobnych, codziennych sprawach. Lubi  obserwować szczęśliwą  rodzinę mieszkającą w pobliżu - cieszy się ich szczęściem. Często pomaga innym, dzięki czemu udaje się jej na chwilę zapomnieć o własnym cierpieniu.

Sara wielokrotnie powtarza, ze wierzy w magię. Swoim optymizmem i wyobraźnią dzieli się z Becky, służącą równie nieszczęśliwą i biedną jak ona, a także z koleżankami Lotką i Ermnegardą. Wiara Sary w to, że świat jest dobry sprawiła, ze ona sama pozostała  dobra i szlachetna. Nie upodobniła się do okrutnych ludzi, którzy ją otaczali. Optymizm i radość Sara miała w sobie, dlatego nie zabrakło go jej, nawet gdy przyszły trudne chwile. Los wynagrodził tę postawę. Odnalazł się dawny przyjaciel kapitana Crewe, który przywrócił Sarze majątek i otoczył ją opieką oraz miłością. Niech więc przykład Sary będzie dowodem na to, że warto wierzyć i w każdej chwili zachować optymizm!